BAD RICH 29 (NC)
BAD RICH
29
“นี่ของ” แจฮยอนรับซองสีน้ำตาลจากชายแปลกหน้าก่อนเช็คและส่งเงินให้
“พี่ว่าของนี่จะแรงขนาดไหน?” แจมินกระตุกยิ้ม
“เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้เอง” แจฮยอนยิ้มบางๆมองหน้าแจมินกลับ
คนอื่นคงมองว่ารอยยิ้มนี่ชั่งน่ามองแต่กับแจมินแล้วเขารู้ดีว่ามันไม่ใช่แบบนั้น ความสวยงามมักมาพร้อมกับพิษที่ร้ายแรงเสมอ
แผนการครั้งนี้ไม่ใช่แจมินที่เป็นคนคิดหากแต่เป็นแจฮยอนต่างหาก ใจจริงแจมินเองก็ชอบทำอะไรแบบนี้อยู่แล้วเพียงแค่ได้ฟังแผนของพี่ชายเขาไม่ปฏิเสธแม้แต่น้อยเหตุผลน่ะหรือ ก็เพราะว่ามันสนุกน่ะสิ
“แล้วพี่คิดแผนนี้ทำไม ผมไม่เห็นพี่จะได้อะไรเลย” แจมินเอียงคอถามพี่ชายอย่างน่ารักแจฮยอนคิดในใจว่าถ้ามาร์คเห็นแจมินคงโดนดึงเข้าไปฟัดแน่ๆ
“ได้สิ..ได้ความสะใจไง” แจฮยอนหรี่ตามองไปที่โดยองที่ยืนรออะไรสักอย่างอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล จริงๆเขาไม่ได้ไปไหนไกลก็อยู่แถวโรงพยาบาลแค่ออกมารับของก็เท่านั้น
“ผมไม่เห็นเข้าใจเลยนี่พี่ยังไม่หายแค้นพี่โดยองอีกเหรอ” แจมินเดินมายืนตรงหน้าพี่ชายตัวเอง ส่วนแจฮยอนเพียงแค่มองน้อยชายก่อนเลิกคิ้ว
“ฉันไม่ได้หมายถึงโดยอง แค่อยากเห็นยองโฮมันเดือดเป็นไฟก็แค่นั้นเอง นายนี่เซ้นเปลี่ยนไปนะเมื่อก่อนแค่มองตาก็เข้าใจฉันแท้ๆ” ปากหนายิ้มเยาะน้องชายส่วนแจมินได้แต่เกาหัวแก้เก้อที่ดันเข้าใจผิด
“ผมก็อยากเห็น อยากให้ถึงกลางคืนไวๆจัง” แจมินถูฝ่ามือตัวเองก่อนเอามาแนบหน้า
“กลับกันได้แล้วป่ะ” แจฮยอนใช้แขนข้างที่ถนัดพาดโอบไหล่น้องชายเพื่อเดินไปที่รถยนต์คันหรูซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล
เรื่องราวจบแบบนี้มันก็ไม่สนุกสิ ขอโทษทีนะแทยงเพื่อนรัก เตนล์ผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แล้วก็แทอิลผู้แสนดี เดี๋ยวฉันจะทำให้นายสนุกจนดิ้นพล่านยองโฮเพื่อนรัก โทษฐานที่มายุ่งกับกระต่ายน้อยของผม
.
.
ปาร์ตี้ถูกจัดแบบเล็กๆบริเวณสระว่ายน้ำของบ้านโดยอง ทุกอย่างดำเนินไปอย่างปรกติและเป็นไปตามที่สองพี่น้องตัวร้ายต้องการแจมินมองหน้าพี่และเมื่อได้รับสัญญาณก็เริ่มแผนทันที
“พี่ยองโฮผมยืมตัวพี่แทอิลแป๊บสิ” ยองโฮมองแจมินด้วยสายตาจับผิดจนคนถูกจ้องรู้สึกกลัวว่าจะถูกจับได้
“ให้ฉันไปนะ อยู่กับนายฉันรู้สึกเกร็งไปหมดแล้ว ขอไปช่วยพวกโดยองทำบาร์บีคิวดีกว่า” เมื่อแทอิลพูดแบบนั้นมีหรือที่ยองโฮจะขัดได้ จริงอย่างที่เจ้าตัวว่า ให้ได้สนิทกับพวกแฟนๆเพื่อนก็ดี จะได้มีเพื่อนดีๆบ้างเพราะเจ้าตัวดูเหมือนจะเพื่อนน้อยเหลือเกินที่มีอยู่ก็ไม่น่าจะดีสักเท่าไหร่ด้วย
“งั้นก็ได้” แจมินก้มหน้ายิ้มมุมปากที่ทุกอย่างกำลังสนุกขึ้นโดยที่ไม่รู้เลยว่ายองโฮเห็นรอยยิ้มนั้นเต็มๆ พอเหลือบมองแจฮยอนน่าเสียดายที่คนถูกมองไม่แสดงอาการใดๆ เลยได้แต่หันมองแทอิลซึ่งกำลังย่างบาร์บีคิวกับคนอื่นยิ้มๆ
“พร้อมนะพี่แทอิล” มือก็ย่างปากก็ถาม แทอิลพยักหน้าก่อนหยิบมือถือออกมาส่งข้อความ
ติ๊ง!!
เสียข้อความที่ดังขึ้นจากมือถือ มือใหญ่ของแทยงก้มลงไปหยิบมาจากโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าช้าๆ ชื่อผู้ส่งทำให้ต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
‘ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนายหน่อยมาที่ชั้นสองห้องมุมสุดระเบียงอย่าบอกยองโฮนะฉันกลัวเขาโกรธ’ – แทอิล
“เดี๋ยวฉันมานะ” แทยงหันบอกกับเพื่อนๆแต่คงมีแค่ยองโฮคนเดียวที่จ้องมองเขาอย่างกับจะกินหัว
“ไปไหน” คำถามกับสายตาที่บ่งบอกว่าถ้าไม่พูดออกมาแกตาย ทำให้แทยงต้องถอนใจ
“ห้องน้ำ จะตามไปด้วยไหมครับ?” คำตอบกวนๆของแทยงเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนในกลุ่มก่อนเจ้าตัวจะรีบเดินออกไป
“มาแล้วหรอ” เพียงก้าวเท้าเข้ามาในห้อง แทอิลก็เอ่ยทักพร้อมรอยยิ้ม
“นายมีอะไรรึเปล่า” แทยงถามพร้อมรอยยิ้ม ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงดีใจจนแถบลอยที่ได้อยู่กับแทอิล แต่ตอนนี้ไม่แล้วในตอนนี้ความรู้สึกของเขามันเป็นแค่เพื่อนที่ต้องคอยดูแลเหมือนกับน้องคนหนึ่ง
“คือฉันทำช็อกโกแล็ตให้ยองโฮแต่อยากให้นายช่วยชิมก่อนว่าโอเคไหม?” คำโกหกพร้อมรอยยิ้มหวานนั้นทำให้อีกคนเชื่อได้โดยไม่คิดสงสัยแม้แต่น้อย
ช็อกโกแล็ตกล่องนี้แจมินเป็นคนให้เขาแล้วบอกแค่ว่าให้แทยงกินให้ได้ น่าแปลกจริงๆตัวแทอิลเองก็กินไปแล้วสองสามชิ้นด้วยซ้ำ แทยงหยิบขึ้นมาดูก่อนจะเอาเข้าปากรสชาติไม่หวานติดขมหน่อยๆอร่อยดี
“อร่อยมากๆเลย กินอีกได้ไหม?” เขาเป็นประเภทชอบของหวานน้อยอยู่แล้ว เมื่อเห็นแทอิลพยักหน้าก็หยิบทานใหญ่ไม่นานช็อกโกแล็ตก็หมดกล่อง เพราะแบ่งกันกินไปคุยไป
ผ่านไปยังไม่นานแทยงรู้สึกถึงสิ่งผิดปรกติที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ทุกอย่างที่มองเห็นเบลอไปหมด แถมยังรู้สึกร้อนลุ่มแย่ล่ะสิ แทยงมองแทอิลที่ตอนนี้ร่างข้างๆเองก็หน้าแดงมีอาการไม่ต่างกัน
“ร้อนจัง” แทอิลเอ่ยออกมาติดขัด แทยงแถบอยากเอามืออุดหูตัวเองไว้เพราะเสียงของแทอิลราวกับกำลังยั่วยวน มันเซ็กซี่เหลือเกินสำหรับเขาในตอนนี้ และเขาไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าร่างกายเป็นอะไร
“อาการแบบนี้มัน...แทอิลนายรีบ อะ ออกไป เร็ว!!” แทอิลสะดุ้ง แทยงท่าทางแปลกจนเขาเริ่มเป็นห่วง อีกอย่างรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองไม่มีแรง
“น่ะ..นายไหวไหม” น่าแปลกที่คำถามของแทอิลทำให้แทยงมองมานิ่ง “จะทำอะไรน่ะ..ถอยไปนะ..” แทอิลล้มลงบนเตียงด้วยแรงผลักของแทยง ข้อมือเล็กถูกตรึงไว้ทั้งสองข้าง
“ฉันบอกให้นายออกไป...ขอโทษ..” เสียงขอโทษช่างเบาเหลือเกินเพราะตอนนี้แทยงอดทนต่อไปไม่ไหวแล้ว
แทยงก้มลงจูบที่ลำคอขาวของแทอิลก่อนดูดเม้นจนเกิดรอยแดงแน่นอนว่าแทอิลพยายามดิ้นแต่ก็ไม่เป็นผล น้ำตากำลังไหลออกมา เสื้อเชิ้ดถูกกระชากจนกระดุมขาดกระเด็น
“ชะ..ช่วยด้วย..ยะ ยอง..โฮ อึ้ก!!” เอ่ยเรียกเสียงแผ่วเบาตอนนี้เขาเกลียดตัวเองที่รู้สึกดีกับสัมผัสที่แทยงมอบให้ เพราะอะไรทำไมถึงเป็นแบบนี้ ขอร้องยองโฮช่วยทีช่วยด้วย ยองโฮ...
โครม!!!
“มึง!!” ยองโฮพุ่งเข้ากระชากแทยงออกจากตัวแทอิลก่อนปล่อยหมัดใส่จนเซล้มลงกองกับพื้น ซือเฉิงที่ตามมาด้วยรีบเข้าไปดึงตัวยองโฮที่กำลังจะใช้เท้าถีบแทยงไว้
“อะไรวะพี่” มาร์ครีบเข้ามาช่วยซือเฉิงดึงร่างยักษ์ที่กำลังโกรธเต็มที่ไว้อีกคนเพราะดูท่าซือเฉิงคนเดียวจะเอาไม่อยู่
“หึ” เสียงหัวเราะในลำคอของแจฮยอนทำให้ยองโฮหยุดนิ่งก่อนสายตาจะตวัดมอง มาร์คและวินวินที่เห็นว่ายองโฮคงไม่พุ่งใส่แทยงแล้วก็คลายมือออก
“ขอเหตุผลสวยๆเพราะถ้าไม่ฉันจะฆ่าแกซะ” ยองโฮเดินกัดฟันจนสันกรามนูนเดินมาหยุดตรงหน้าแจฮยอน
“เกิดอะไรขึ้น!!?” โดยองที่วิ่งขึ้นมาพร้อมกับคุน แจมินและเตนล์เอ่ยถามเพราะพวกเขาได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันเลยรีบมาดู
“นั่นมัน...” เตนล์มองแทอิลที่มีสภาพเหมือนคนโดนข่มขืนไหนจะแทยงที่ล้มอยู่กับพื้นโดยไม่มีเสื้ออยู่บนตัว น้ำตาใสคลอหน่วยดวงตา คนเลวยังไงก็เป็นคนเลว
“ตอบมา!!!” ยองโฮกระชากคอเสื้อเพราะเริ่มทนไม่ไหวแจฮยอนมองตอบกลับก่อนจะระเบิดหัวเราะใส่
“ผลตอบแทนที่แกเคยคิดไม่ซื่อกับคนของฉันไง”
ผลั่ก!! ปึก!!
เพียงฟังคำตอบจบยองโฮก็ซัดหมัดเข้าใบหน้าของแจฮยอนเต็มแรงจนแจฮยอนเซถอยหลังชนกำแพง ยองโฮกำลังจะพุ่งใส่แต่แจฮยอนยกเท้าถีบจนอีกคนล้มลง
“หยุดนะ!!” โดยองรีบเข้ามาขวางก่อนที่แจฮยอนจะต่อยยองโฮที่เพิ่งตั้งตัวได้ซ้ำ
ตอนนี้ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ โดยองมองกล่องช็อกโกแล็ตที่ตกอยู่ เขาเห็นแจมินเอามันให้กับแทอิลและบอกว่าให้แทยงกินให้ได้พอแทอิลเดินขึ้นไปชั้นสองโดยองก็แกล้งเข้าไปถามว่าให้อะไรแทอิลไป
แจมินตอบเพียงว่ามันคือช็อกโกแล็ตและขอตัวไปโทรศัพท์ ก่อนเจ้าตัวจะไปเข้าห้องน้ำแล้ววางโทรศัพท์ทิ้งไว้ โดยองถือวิสาสะหยิบขึ้นมาดูก่อนข้อความจะเด้งเข้ามาชื่อผู้ส่งคือแจฮยอน
‘ช็อกโกแล็ตสูตรกระตุ้นอารมณ์รัก กำลังดำเนินตามแผนครับผม’
ถึงพี่แจฮยอน
แจมินที่วิ่งกลับมาก็หน้าซีดที่เห็นโดยองถือโทรศัพท์ของตนและจ้องมาด้วยความโกรธ ก่อนจะบังคับให้แจมินเล่าทุกอย่างให้ฟังจนรู้ว่าจริงๆแล้วแผนที่แจมินบอกไว้ในตอนแรกนั้นโกหก
ตอนแรกแผนที่ตกลงกันคือแค่ให้แทอิลกับแทยงอยู่ด้วยกันสองต่อสอง และค่อยให้ยองโฮกับเตนล์ขึ้นไปเห็นทั้งคู่อยู่ในห้องเท่านั้น แต่ตอนนี้เขารู้ว่าทุกอย่างโกหกและตัวต้นคิดคือสองพี่น้องตัวดี
“แจฮยอนมากับฉัน” โดยองดึงตัวแฟนตัวดีให้เดินตามมาแต่ก่อนจะออกจากห้องก็เดินไปหามาร์คแล้วกระซิบบอก “ จัดการแจมินด้วยครั้งนี้เกินไปจริงๆ”
มาร์คตวัดสายตามองแจมินทันที คนถูกมองสะดุ้งก่อนรีบวิ่งหนีไป แน่นอนมาร์คไม่ปล่อยไปง่ายๆรีบวิ่งตามทันที
“มานี่!!” ร่างของแทอิลถูกกระชากจนตัวลอย แต่เพราะตอนนี้เขาอ่อนแรงเหลือเกินจึงทรุดลงกับพื้น ยองโฮจิ๊ปากก่อนช้อนตัวร่างของเล็กขึ้นแล้วอุ้มเดินออกจากห้องไป
“เตนล์...” คุนมองเตนล์ที่กำลังร้องไห้ มือเรียวสวยกำแน่นสันกรามขึ้นชัดจนคุนนั้นกลัว
“ออกไปพาแฟนนายไปด้วยฉันอยากคุยกับเขา” น้ำเสียงฟังก็รู้ว่ามันคงไม่ใช่แค่คุย ซือเฉิงแอบห่วงเพื่อนว่าจะโดนฆ่าทิ้งไหม แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็เสียทีที่เรียนศิลปะป้องกันตัวแย่ หรือจะเป็นห่วงเพื่อนตัวเล็กของคนรักดี
“ไปเถอะ” คุนเดินไปควงแขนคนรักแล้วออกจากห้องไป เตนล์ปิดประตูห้องและลงกลอนก่อนจะเดินตรงไปหาแทยงที่พยายามดันตัวลุกขึ้นจนนั่งอยู่บนเตียงได้สำเร็จ
ดวงตาคมช้อนมองร่างบอบบางที่เดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม
พลั่ก!!
หมัดลุ่ยๆซัดเข้าใบหน้าหล่ออีกครั้ง เตนล์กำลังจะต่อยซ้ำแต่ข้อมือบางก็ถูกจับไว้ได้ ก่อนจะถูกกระชากลงกับเตียงและโดนขึ้นคร่อม
“ปล่อยนะ!! ไอ้เลว!! ชั่ว!! ทำได้แม้กระทั่งเพื่อนตัวเอง!! อื้ม!!!” แทยงกดจูบปิดปากเล็กๆที่ด่าเขาด้วยน้ำตา รสจูบหวานปนขมของช็อกโกแล็ตยิ่งทำให้แทยงกอบโกยเอาเปรียบคนใต้ร่างไม่หยุด ยิ่งตอนนี้อีกคนคือคนที่รักแล้วด้วยยิ่งยากจะถอนตัว
เตนล์ทั้งผลักทั้งดันจนหมดแรง มือเรียวจิกเล็บเข้าที่ไหล่กว้างเพื่อระบายความทรมาน เพราะตัวเขาเริ่มหมดอากาศหายใจ แทยงผละออกช้าๆดวงตาช่ำเยิ้มจ้องมองเตนล์ที่หยุดดิ้นและหอบหายใจเหมือนกับเขา
“ฉันรักนาย..” คำว่ารักของแทยงยิ่งทำให้เตนล์น้ำตาไหลพราก รักเหรอโกหกทั้งเพ!! ถ้ารักก็ต้องไม่มีทางหักหลังเขาต้องไม่ทำแบบนั้น
“โกหก นาย..ฉันเกลียดนาย..” น้ำเสียงที่สั่นเครือ เอ่ยคำว่าเกลียดได้แผ่วเบา แทยงยิ้มอย่างเศร้าใจกดจูบซับน้ำตาใสที่ไหลอาบสองแก้มของเตนล์
“รัก รัก รัก รัก....” เอ่ยคำรักพร้อมกดริมฝีปากไปทั่วใบหน้าน่ารัก
“พอที!!” เตนล์ตวาดลั่นเขาไม่อยากได้ยินคำหลอกลวงของคนๆนี้อีกแล้ว “ฉันเกลียดนาย!!!”
แทยงเริ่มรู้สึกอารมณ์เสียกับการไม่ยอมรับตัวเองของเตนล์ สายตาดุจสัตว์ร้ายจ้องมองเตนล์ มันเจ็บปวดเพราะอะไร ทำไมถึงต้องต่อต้านเขาขนาดนี้ทั้งที่เขารักมากทำไมถึงได้ยังปฏิเสธกัน
ไม่รู้ว่าเพราะยาที่กินเข้าไปรึไม่ แต่ร่างกายอยู่เหนือการควบคุมทั้งอารมณ์ที่พุ่งพล่านทำให้แทยงกดจูบปิดปากเล็กอีกครั้งและครั้งนี้เขาก็ลุกล้ำรุนแรง รวบเอาข้อมือบางขึ้นจับไว้ด้วยมือเดียว อีกมือปลดเข็มขัดของตัวเองออกมารัดข้อมือเล็กทั้งสองไว้กับหัวเตียงแน่น
เสื้อเชิ้ตสีขาวถูกกระชากจนกระดุมเม็ดเล็กขาดกระเด็น เมื่อผิวเนียนปรากฏ ปากหนาถอนจูบออก เตนล์หอบหายใจหนักริมฝีปากอุ่นร้อนของแทยงกดจูบสร้างรอยสีกุหลาบไปทั่วไล่ตั้งแต่ต้นคอไปจนถึงหน้าท้อง
ลิ้นร้อนไล้เลียวนรอบสะดือ มือใหญ่ทั้งสองข้างเคล้าคลึงยอดอกนิ้วชี้และนิ้วโป้งทำหน้าที่บี้หัวนมเล็กจนมันแข็งตรึง เสียงครางหลุดออกมาด้วยความเสียว แม้พยายามกลั้นแค่ไหนแต่มันก็ยากเหลือเกิน
กางเกงถูกปลดออกอย่างง่ายดาย ไม่ว่าจะฝืนเกร็งขาสักแค่ไหนแต่เมื่อด้านบนถูกปรนเปรอก็ยากที่จะมีแรงขัดขืน ร่างกายช่างไม่รักดีเพียงถูกกระตุ้นเล็กน้อยก็แข็งขึ้นมา
แทยงกระตุกยิ้มพอใจ ปากหนาครอบครองแก่นกายร้อนของร่างบางดูดเม้นด้านบนเล่นเหมือนกับแกล้งอีกคน
ก่อนอมมันทั้งแท่งแล้วรูดขึ้นลงฟันคมขูดแก่นกายของเตนล์เหมือนกับทำโทษ บางเล็กเม้นกัดจนห้อเลือด
ขาเรียวถูกจับแยกออก ปลายนิ้วเท้าจิกกับผ้าปูเตียงข้อมือเล็กบิดเสียดสีกับเข็มขัดจนแดง
“อ๊ะ อ่า อ๊ะ .. พอ..มันจะ..” แทยงใช้ลิ้นเลียส่วนปลายของแก่นกายเตนล์ก่อนอมมันแล้วดูพลางชักขึ้นลงเร็วขึ้น
น้ำสีขุ่นพุ่งเข้ามาในปากของเขา
แทยงคายออกมาใส่มือของตัวเองและใช้มันเพื่อเป็นการเปิดช่องทางนิ้วกลางถูกส่งเข้าไปก่อนเพียงแค่นิ้วเดียวเตนล์ก็หน้านิ่วแทยงไม่แปลกใจเพราะตั้งแต่ครั้งนั้นเตนล์ก็คงไม่ได้มีเซ็กอีกช่องทางจึงคับแน่น
แต่ตอนนี้จะให้มามีอารมณ์ใจออน่ก็คงไม่ได้เพราะของๆเขาเองเรียกร้องอยากจะสอดแทรกเข้าไปในตัวเตนล์จนจะทนไม่ไหวแล้วนิ้วชี้ถูกส่งตามเข้าไปโอ้ยแค่สองนิ้วยังแน่นขนาดนี้
“จะ..ทนไม่ไหว..แล้วรู้ไหม..” น้ำเสียงทุ้มกระซิบข้างหู
เตนล์น้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง ทำไมร่างกายชั่งทรยศกับความคิด เพียงแค่ถูกคนตรงหน้าสัมผัสก็รู้สึกดีจนขัดขืนไม่ได้
แทยงชักนิ้วมือออกก่อนปลดเข็มขัดที่รัดข้อมือบางนั้นแขนเล็กแทบไม่มีเรี่ยวแรงตกลงไปกับเตียง
แทยงจับขาเรียวยกขึ้นพาดบ่า แท่งเนื้อร้อนถูกส่งเข้าไปภายในช่องทางที่เริ่มคุ้นชิน
ความนุ่มแฉะตอดรัดแท่นร้อย จนแทยงครางอื้มในลำคอ มันรู้สึกดีจริงๆ ต่างกับร่างบอบบางที่รู้สึกเหมือนร่างกำลังจะแตกออก
“อื้ม..แน่นดี..อ๊ะ อ๊ะ”
เสียงครางต่ำพร้อมกับการขยับร่างกายเข้าออกรุนแรงเพราะสิ่งกระตุ้น
แม้ใจอยากจะทำให้อ่อนโยนแต่ร่างกายกับทำตามความต้องการของสมอง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเคล้าเสียงครางของคนสองคน
“อะ!! อาห์..เจ็บ อ๊ะ!!” ถึงปากจะร้องว่าเจ็บแต่เมื่อแก่นกายใหญ่ของอีกคนกระแทกเข้ามาจนโดนผนังด้านใน
ร่างกายพลันตอบสนองแอ่นสะโพกรับการกระแทกที่รุนแรงมือเรียวจิกเล็บลงไปกับไหล่กว้าง
“อื้ม..อ่า~~”
แทยงปล่อยเข้าไปในจนร่างบางรู้สึกอุ่นไปทั่วหน้าท้อง
จบแล้วสินะลมหายใจที่พยายามกลั้นไว้เพราะกลัวจะส่งเสียงน่าเกลียดออกมา
ตอนนี้แผ่นอกกระเพื่อมแรงพร้อมหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอด
เสียงหอบหายใจที่ข้างหู
กับสัมผัสอุ่นร้อนจากปากของแทยงทาบทับลงมาที่ต้นคอจนต้องเบี่ยงหน้าหลบ
“อ๊ะ!! จะ..ทำอะไร!!” เตนล์ร้องลั่น เมื่ออยู่ๆแทยงเริ่มขยับแก่นกายเข้าออก
แถมแก่นกายที่คิดว่าหมดความต้องการมันกลับขยายขึ้นอีกครั้ง
“อื้ม..ยังไม่พอ..”
เพียงแค่นั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปอย่างที่แทยงต้องการซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ทั้งที่เตียง ห้องน้ำหรือมแม้กระทั่งบนพื้นจนร่างบอบบางแทบหมดแรงคาอก
................................................
ติดแท็ก #แบดริช กันหน่อย
ฟิคใกล้จบแล้วนะ!!
หรือจะกลับไปเม้นที่หน้านิยายก็ได้จ้า จิ้มรูปเลย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น