BAD RICH 16 (NC)
BAD RICH
16
สองวันก่อน
แทยงโมโหและหงุดหงิดมากหลังจากที่ผลักเตนล์จนล้มเขาก็ปล่อยร่างบางไว้แบบนั้นแล้วเดินออกมาทันที คนอย่างเขาไม่มีวันที่จะไม่มีใครรักไม่มีทาง!! ถึงจะคิดแบบนั้นแต่เรื่องในอดีตกลับย้อนมาทำร้ายทุกครั้ง
“แกไม่ใช่ลูกของฉัน!! เพราะแกทำให้ยูบินทิ้งฉันไปเป็นเพราะแก!!”
คำพูดของผู้เป็นพ่อดังก้องอยู่ในหัวจนมือใหญ่กำพวงมาลัยรถแน่นมันไม่ใช่ความผิดของเขา เป็นเพราะพ่อ ทำให้แม่ทิ้งเขาไป เพราะวันๆเอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาให้แม่ แถมยังแอบมีผู้หญิงอื่นแม่ถึงได้ตรอมใจจนตาย มันไม่ใช่ความผิดของเขามันเป็นเพราะพ่อ!!
.
.
“แทยงสัญญากับแม่นะ..ว่าลูกจะไม่ทิ้งพ่อไปไหน นะลูกนะ พ่อเขารักลูกมาก พ่อเขาไม่เหลือใครแล้วนอกจากแม่กับลูก ที่พ่อทำทุกอย่างก็เพื่อเราอย่าดื้อกับพ่อเขานะลูก...”
“ครับแม่...อึก!” ปากซีดยิ้มรับคำตอบของลูกชาย น้ำตาหยดออกจากหางตา มือน้อยๆเอื้อมไปเช็ดมันออก เปลือกตาของคนเป็นแม่ปิดลงช้าๆ
“แม่ รักลูกนะ” คำพูดสุดท้ายก่อนมือที่กอบกุมแก้มนิ่มของลูกชายจะตกลงกับเตียงผู้ป่วย เด็กน้อยมองภาพนั้นราวกับทุกอย่างขยับเชื่องช้า
“..แม่ๆ..แม่ ตื่น ฮืออ แม่อย่าทิ้งผมนะครับแม่!!..”
.
.
ภาพเก่าๆย้อนเข้ามาในหัวทำให้น้ำตารื้อขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ แทยงแค่สะบัดหัวไล่มันออกไป แต่พอเขากำลังจะสตาร์ทรถเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้านก็ต้องหยุดชะงัก
เมื่อสายตาดันเห็นร่างบางที่เขาเพิ่งเผชิญหน้าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกำลังถูกผลักขึ้นไปบนรถคันหนึ่ง แล้วขับออกไปอย่างรวดเร็วไม่รู้อะไรมาดลใจให้เขาต้องขับรถตามไป
“มีแต่เรื่อง” ถึงจะบ่นแต่ตอนนี้แทยงลืมเรื่องที่คิดทุกอย่างสมองมันบอกแค่ว่าต้องช่วยเตนล์ให้ได้ เพราะดูจากลักษณะแล้วเตนล์กำลังตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ
จะไม่ช่วยก็คงไม่ได้เพราะเจ้าตัวดันเป็นเพื่อนกับโดยอง และถ้าโดยองรู้แล้วโดยองเศร้า ไอ้แจฮยอนเอาเขาตายแหง
ไม่ต้องสงสัยว่าเขารู้จักเตนล์ได้ยังไง เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมาเขาต้องไปทำงานแทนพ่อที่เกาหลีและได้ไปเจอกับแบมแบมผู้ชายบางหน้าตาน่ารัก
ยังไงดีคือนั่นไม่ใช่สเป๊กของเขาเลย แต่แทยงก็ต้องคอยเอาใจใส่แบมแบมเพราะเป็นเรื่องของธุรกิจ
วันหนึ่งแบมแบมพาแทยงไปรู้จักกับเตนล์ ซึ่งเขาบอกตัวเองได้เลยว่าพอเห็นเตนล์แว๊บแรก ไม่สิไม่ใช่แว๊บแรกก่อนหน้านี้เองก็เหมือนกันเตนล์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเวนดี้เขารู้สึกถูกใจในตัวร่างบางไม่น้อย
“เอาวะ!!” แทยงตัดสินใจเร่งความเร็วรถให้แซงรถของคนร้ายก่อนจะหักพวงมาลัยเพื่อให้จอดขวางหน้า
เอี๊ยดดดดดดดดดดดด!!!
เสียงเบรกรถดังขึ้น จองโมหงุดหงิดอย่างมากก่อนจะลงมาจากรถแล้วเดินไปยังรถของคนที่บังอาจมาขัดความสุขที่กำลังจะเกิดอย่างหาเรื่อง
“อยากตายรึไงวะฮะ!!!” ไม่ใช่แค่พูดแต่ยังทุบกระจกรถแรงๆ โดยไม่สนว่ารถที่ราคาแพงกว่าเงินในบัญชีจะเกิดรอย แต่ถ้าเขาขายเด็กนั่นได้ยังไงรถแบบนี้ก็ไม่ได้เกินความสามารถที่จะซื้อ
แทยงแค่เลื่อนกระจกลงมาแล้วใช้หางตามอง นั่นยิ่งทำให้จองโมโกรธจัดแทยงเพียงแค่กระตุกยิ้มและลงมาจากรถพร้อมกับปืนกระบอกหนึ่งที่ซ่อนอยู่ด้านหลัง
“คนที่อยู่ในรถของแก เป็นของฉัน” พูดเรียบๆแต่น้ำเสียงกดต่ำจนคนฟังเสียวสันหลัง
“ของๆแกจะมาอยู่กับฉันได้ยังไง? แต่ถ้าอยากเอาไปนักก็ลองดูสิฮ่าๆๆ”
จองโมหันไปส่งสัญญาณให้ลูกน้องทั้งสองคนที่อยู่ในรถให้ลงมาจัดการ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ลงมือสู้คนที่ทำเพียงยกยิ้มมาตลอดอย่างแทยงจึงยกปืนขึ้นมาจ่อหัวของคนที่กล้าท้าทายทำเอาลูกน้องทั้งสองหยุดชะงัก
“ฉันขอแกดีๆ ก็คืนมาดีๆ ไม่ได้รึไง ฉันไม่อยากจะมีเรื่อง” พูดพร้อมกับกดปลายกระบอกปืนจิ้มไปโขกหัวจองโมเบาๆ คนถูกจ่อปืนหน้าซีดปากสั่น
“แกไม่กล้ายิงหรอก ถ้าแกยิงฉันแกก็ต้องติดคุก!!” ขู่กล้าๆ กลัวๆ แทยงเพียงแค่หัวเราะในลำคอก่อนจะยิ้มร้ายแล้วกระชากคอเสื้อของจองโมมาเผชิญหน้ากันตรงๆใช้ปืนเล็งไว้ที่ขมับของคนที่กล้าต่อปากต่อคำ แค่ส่งๆคืนมามันยากนักรึไงวะ
“กฎหมายของที่นี่ทำอะไรฉันไม่ได้ เพราะกฎของที่นี่พวกฉันเป็นคนออกมันเอง...” จองโมหน้าซีดยิ่งกว่าเดิม อย่าบอกนะว่าคนตรงหน้าเป็นหนึ่งในผู้ปกครองเกาะ เขาเคยได้ยินว่าผู้ครอบครองเกาะๆนี้เป็นผู้ชาย 5 คนที่เป็นเชื้อพระวงศ์แต่ไม่คิดว่าจะยังดูอายุน้อยกันขนาดนี้
“แกคงไม่ใช่...” จองโมพูดปากสั่น
“บังเอิญว่าใช่ซะด้วยสิ ทีนี้จะคืนของๆฉันมาได้รึยัง?” จองโมพูดยังไม่ทันจบประโยคแทยงก็ขัดขึ้น ยังไงคำตอบมันก็ต้องออกมาแบบเดียวว่าต้องคืนให้ ไม่งั้นจองโมคงไม่มีที่อยู่ในเกาะนี้เป็นแน่หรือไม่แน่อาจจะตายอยู่ตรงนี้เลยก็ได้
“คะ..ครับ..เฮ้ย!! พวกมึงเอาตัวเด็กนั่นไปไว้ในรถของคุณเขาสิวะ!!” รับคำอย่างสุภาพแล้วรีบหันกลับไปสั่งลูกน้องทันที เมื่อเห็นว่าเตนล์อยู่ในรถแล้วแทยงก็ปล่อยจองโมกับลูกน้องอีกสองคนไป พอพวกนั้นลับตาจึงต่อโทรศัพท์หาตำรวจทันที
“นายนี่มันเป็นภาระจริงๆ” บ่นคนที่หลับอยู่เบาะข้างๆก่อนจะออกรถเพื่อมุ่งหน้ากลับบ้าน ใช่กลับบ้านของเขานั่นแหละเพราะไม่รู้ว่าเตนล์พักอยู่ที่ไหนและขืนพาไปบ้านแจฮยอนมีหวังเขาคงโดนมันไล่เตะที่เอาไปขัดความสุขเวลาของมันกับเมีย
ผ่านไปไม่นานรถก็จอดลงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ ก่อนจะมีพ่อบ้านวิ่งมาเปิดประตูให้และรับกุญแจรถไปเมื่อแทยงเดินลงมา
“เอ่อ..แล้วคุณที่หลับอยู่จะให้ผมทำยังไงครับ?” คนถูกถามถอนหายใจก่อนจะเหลือบตาไปมอง ภาระ
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง” เมื่อได้รับคำตอบจากเจ้านาย บ่าวรับใช้ทำได้เพียงแค่พยักหน้าเข้าใจ ก็มันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่เจ้านายจะพาใครมานอนด้วย เพราะเขารู้ดีในเรื่องความเจ้าชู้ของแทยง
ร่างของผู้เป็นนายเดินไปเปิดประตูฝั่งที่มีคนนอนอยู่ แทยงเพิ่งสังเกตว่าตอนนี้เตนล์มีเหงื่อซึมออกมาเต็มไปหมด แถมยังขยับดุ๊กดิ๊กอยู่ไม่สุข มือเรียวพยายามจะปลดกระดุมตัวเองจนอดแปลกใจไม่ได้ในเมื่อแอร์รถก็ออกจะเย็นแล้วทำไม...
“ระ..ร้อน” เสียงแหบพร่าแต่มันกลับฟังแล้วเซ็กซี่จนคนได้ยินต้องกลืนน้ำลายลงคอ ก่อนชั่งใจอุ้มร่างบอบบางขึ้นในท่าเจ้าหญิงแล้วพาเดินเข้าไปในบ้าน
“เฮ้ย!! นายทำอะไรเนี่ย” แทยงร้องด้วยความตกใจที่อยู่ดีๆคนในอ้อมแขนเริ่มซุกไซ้คอเขา แถมยังมีดูดเม้นเหมือนจะทำคิสมาร์กด้วย แทยงเกือบจะปล่อยมือที่อุ้มเตนล์อยู่แต่คนในอ้อมแขนกลับยกแขนโอบรอบตอเขาไว้แน่น
“รังเกลียดฉันหรอ” ดวงตาฉ่ำช้อนมองด้วยสายตาหวานเยิ้มพร้อมกับมือที่ลูบไล้ปลายคางของเขาช้าๆ
“รู้ตัวรึเปล่าว่านายกำลังยั่วฉัน” แทยงยิ้มอย่างถูกใจกับการกระทำของคนในอ้อมแขน
เขาเริ่มจะรู้แล้วล่ะว่างไอ้พวกนั้นคงจะใส่ยาให้ร่างบางกินเขาเองก็ไม่ใช่คนดีที่จะเป็นสุภาพบุรุษ ยั่วกันแบบนี้มันก็ต้องตอบสนองกันหน่อย
“แล้วชอบรึเปล่า..ช่วยฉันทีนะ..ฉันต้องการนาย..อื้ม~” พูดได้แค่นั้นปากหนาก็ก้มลงจูบปิดปากคนช่างยั่วทันที เตนล์เองก็ตอบสนองลิ้นเรียวของแทยงที่แทรกเข้ามาได้อย่างไม่นึกรังเกียจ
เมื่อถึงบันไดขั้นสุดท้าย แทยงวางร่างบางลงให้ยืนด้วยตัวเอง ก่อนดันร่างนั้นจนติดกับกำแพง ผละจูบออกมองสบตาใสที่มีน้ำเอ่อคลอ ยาอะไรวะโคตรดี
เสียงจิ๊ปากบ่งบอกถึงความขัดใจที่อยู่ๆแทยงก็ผละออก แขนเรียวยกขึ้นโอบรอบคอแล้วดึงอีกใบหน้าหล่อลงมาประกบปากอีกครั้ง แรงดูดเม้นกลับไม่ทำให้ปากหนายอมเปิดออก
มือเรียวจึงเลื่อนลากผ่านแผ่นอกลงมาที่เข็มขัดเพื่อปลดมัน ก่อนที่ซิบกางเกงจะถูกรูดลง มือใหญ่รีบคว้าจับมือของเด็กซนเอาไว้ แทรกกายเข้าระหว่างขาเรียวจนไม่มีช่องว่างระหว่างกัน ช้อนต้นขาทั้งสองแล้วยกให้เกี่ยวรอบเอวเขาไว้ แน่นอนว่าเตนล์จับไหล่กว้างไว้เป็นที่ยึดอย่างรู้งานเช่นกัน
“เก่งนี่เตนล์..” พูดพร้อมยกยิ้ม อุ้มร่างบางเข้าไปในห้องที่อยู่ใกล้ที่สุด พอเข้ามาด้านในได้ก็ปิดประตูแล้วกดล็อกกลอน แทยงปล่อยเตนล์ให้ยืนอีกครั้ง
ปึก!
คราวนี้เตนล์พลิกตัวแล้วผลักแทยงจนติดกำแพง ก่อนจะเดินเข้าไปหา ยกแขนโอบรอบคอของคนตัวสูกกว่า จับใบหน้าของแทยงมาสบตาแล้วชกชิงริมฝีปากหนาอย่างร้อนแรงอีกครั้ง ระหว่างที่จูบมือเรียวค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของคนที่ยืนนิ่งจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อสวยจากการออกกำลังกาย
“อื้ม~~” แทยงครางเมื่อเตนล์ผละจากการจูบอันร้อนแรงแล้วไล้ริมฝีปากสวยมาดูดดุนยอดอกของเขา มือบางเลื่อนลงมาจัดการกับซิบกางเกงที่ถูกขัดขวางเอาไว้ในตอนแรก
แทยงพลิกตัวสลับตำแหน่งกับเตนล์แล้วใช้มือจัดการกระชากสิ่งกีดขวางบนตัวของเตนล์ให้หลุดออกไปแล้วโยนทิ้งไปที่ไหนสักที่
“อ๊ะ..อื้ม~~” เสียงครางหวานเมื่อมือใหญ่สัมผัสกับส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวของตนแต่แทยงก็เพียงแค่ลากมือผ่านมันเท่านั้น เตนล์โอบรอบคอของแทยงให้หันมาสนใจกัน สายตาต่างมองมาที่จุดหมายเดียวกัน ก่อนทั้งสองจะแลกเปลี่ยนน้ำหวานกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ขาเรียวยกขึ้นเกี่ยวรอบเอวพร้อมกับแขนแข็งแรงที่ยกช้อนต้นขาก่อนกระซิบเสียงพร่า
“ไปที่เตียงดีกว่า..อื้ม..ใจเย็นสิครับคนสวยอ่า~” แทยงอุ้มเตนล์มาที่เตียง ก่อนจะทิ้งตัววางร่างบอบบางให้นอนลงแล้วถอดเสื้อของตัวเองออก
ภาพของร่างเพรียวบางที่นอนบิดเร้าอยู่บนเตียงสีขาวที่เขากำลังมองอยู่ช่างน่าหลงไหลจนเกินห้ามใจ ไวเท่าความคิดเขาตัดสินใจถอดกางเกงออกตามด้วยการทาบทับตัวลงไป ปากแดงเจ่อเม้นกัดยั่วยวน
มือหนาไล้วนอยู่บริเวณท้องน้อยแกล้งบัดผ่านจุดกลางลำตัวที่อยู่ไม่นิ่งเพราะแรงปราถนา สีหน้าของคนใต้ร่างช่างทรมานจนน่าแกล้งให้ทรมานมากกว่านี้
“แทยง..กะ..กอดฉันที..ขอร้อง” คนร่างเล็กอ้อนวอนด้วยเสียงหวาน ดวงตาสวยสั่นริก แต่แทยงกลับเงียบไม่ตอบเลยเลือกที่จะขอร้องอีกครั้ง
“ขอร้องนะ..ช่วยฉัน..”
“จะว่ายังไงดีล่ะ..ไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้จากปากนายเลยนะคนสวย แต่มันก็ดีอย่าเสียใจทีหลังก็แล้วกัน”
คำพูดของเตนล์ทำให้เขาอยากหัวเราะ ไหนกันคนดื้อรั้นที่เจอก่อนหน้านี้ ไหนกันคนปากดีที่กล้าหือกับเขา มือหนาลูบไล้ใบหน้าสวยอย่างเย้ายวน ปลายนิ้วสัมผัสเข้ากับริมฝีปากบางจนคนร่างเล็กทนไม่ไหวแลบลิ้นออกมาเลียปลายนิ้วนั่น แทยงรู้สึกพอใจกับปฏิกิริยาของเตนล์ไม่น้อยแต่ถ้ายอมอ่อนตามมันก็ไม่สนุกจริงไหม เขาชักมือออกจากริมฝีปากนุ่มนิ่มนั้น
“แทยง..ได้โปรด.กะ..กอดฉัน” เตนล์เริ่มควบคุมความต้องการที่มีมากขึ้นไม่ได้ร่างบางหายใจหอบถี่ราวกับร่างกายกำลังจะระเบิดถ้าแทยงไม่ยอมทำตาม ตอนนี้เตนล์ต้องการคนตรงหน้ามากเหลือเกิน
“ได้สิ..ถ้าเธอต้องการแบบนั้น” มองคนช่างยั่วใต้ร่างก่อนจะฝังจมูกลงไปบนต้นขอขาวสร้างรอยจูบตีตราความเป็นเจ้าของ
“ช่วยฉันนะ..แทยง” ยิ้มหวานถูกส่งมาพร้อมสายตาเย้ายวนกับมือบางลูบไล้เชิญชวนให้หลงเขาสู่ความต้องการเดียวกัน
พรึ่บ!!! มือหนาจัดการพลิกจับคนตัวบางให้ขึ้นคร่อมตนทันที
“ได้ฉันจะช่วยแต่เธอ..ต้องทำเองนะ”
“อ๊ะ!?” เตนล์ตกใจไม่น้อยเมื่อส่วนแข็งขืนของแทยงที่ตนกำลังนั่งทับอยู่มันกำลังร้อนและแข็งดันก้นของเขา แต่นั่นกลับทำให้หัวใจเขาเต้นแรงไม่ได้ปฏิเสธแถมยังรู้สึกพอใจ
“ต้องการแบบไหนก็เอาสิ ทำตามที่นายอยาก” แทยงว่าตาคมมองไปที่ใบหน้าของเตนล์ที่เริ่มแดงเรื่อ ไม่นานร่างบางก็โน้มตัวลงมาซุกหน้าไปยังต้นคอของคนเบื้องล่างริมฝีปากขบเม้นอย่างเคลิบเคลิ้มแล้วค่อยย้ายขึ้นไปบริเวณติ่งหูก่อนจะเลียมันเบาๆ
“อือออออ” เสียงทุ้มหลุดออกมาอย่างตั้งใจ ยิ่งปลุกอารมณ์ร่างบางมือเล็กลูบไล้แผ่นอกแกร่งก่อนจะย้ายริมฝีปากลงมาที่ยอดอกของร่างหนาขบเบาๆที่ยอดอกก่อนจะเล้าเลีย พร้อมกับเบียดก้นเข้าหมาแก่นร้อนไปพร้อมกันอย่างกระหายอยาก
“อ้า..เตนล์นั่นแหละ..อื้ม..ดี” ครางด้วยความพอใจเมื่อได้รับสัมผัสเย้ายวนนั่นร่างบางหยอกล้อเล่นสักพักก็ดันตัวขึ้นนั่ง
“หยุดทำไม?!” ขมวดคิ้วถามแต่เตนล์ไม่ตอบจึงได้แต่ใช้สายตามองไปที่ช่วงร่างของตนแทน
“หึ..อยากให้ช่วยงั้นหรอ” แทยงถามไปงั้นเขารู้ความหมายของดวงตาใสที่มองน้องชายของเจ้าตัวนั้นดี มือหนาจับไปยังส่วนนั้นของร่างบางแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ
“อ๊ะ!” เสียงเล็กร้องออกมากับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น “อะ..อ้า..”
“อืม..อะ..อ๊ะ” คนร่างบางครางกระเสาสีหน้าเคลิบเคลิ้มไปกับการกระทำของแทยงไม่นานนักร่างเล็กก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นฉีดเลอะไปบนหน้าท้องของแทยง
เตนล์หายใจถี่รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกแม้จะปลดปล่อยออกมาแล้ว แต่ความต้องการก็ยังไม่หมดไป ซ้ำยังต้องการมากขึ้นไปอีก
“ทำความสะอาดหน่อยสิเตนล์” พูดพร้อมกับมือหนาที่ลูบไล้แก้มเนียน คนสวยพยักหน้ารับก่อนจะโน้มตัวลงมายังหน้าท้องของแทยงแล้วจัดการเลียสิ่งที่เลอะเถอะพวกนั้นออกจนหมด ก่อนริมฝีปากบางจะเลื่อนลงไปครอบครองส่วนนั้นของแทยง
“อ้า~” ครางรับเมื่อความอุ่นชื้นในโพรงปากนั้นมันทำให้รู้สึกดี เตนล์ช่างรู้ใจจริงๆ ลิ้นเล็กเลียตั้งแต่โคนจดปลายมือก็ทำหน้าที่อย่างดีรูดขึ้นลงตามจังหวะช้าๆ
“เตนล์..อ๊ะ..อืม” ยิ่งเสียงทุ้มครางเตนล์ยิ่งรุกหนัก
“อ้า..เธอกำลังทำให้..ฉันคลั่ง.นะ..เตนล์..” แทยงพูดไม่เป็นภาษาไม่นานคนตัวสูงก็อดใจไม่ไหวลุกขึ้นผลักร่างบางให้ลงไปนอนราบกับเตียงแก่นกายที่ชูชันค่อยๆแทรกตัวเข้าไปยังช่องทางของร่างบาง โดยไม่มีการเบิกทางใดๆ
“อ๊ะๆๆ..อ้า!!” แม้จะเจ็บแต่กลับรู้สึกดีคนตัวสูงขยับสะโพกไปเรื่อยๆตามอารมณ์ แต่สีหน้าทรมานของคนใต้ร่างทำให้เขาต้องหยุดค้างไว้ เตนล์ยกมือโอบรอบคอแทยงเพื่อยึดเหนี่ยวไม่นานแก่นกายร้อนก็ขยับเข้าไปจนสุด
“ฉันลืมไปว่านายต้องทำเอง” เตนล์แปลกใจกับสิ่งที่ได้ยินไม่นานเขาก็ถูกพลิกให้ขึ้นมาคุมเกมอีกครั้ง “เอาสิตานายแล้ว”
สิ้นเสียงคนตัวสูงร่างบางก็จัดการความต้องการของตนด้วยการยกสะโพกขึ้นลงช้าๆ เพราะยังกะจังหวะไม่ดี จนมือใหญ่ต้องช่วยในการยกสะโพกสวนขึ้นพร้อมกับควานหาบางอย่างในตัวร่างบาง
“อ๊ะ ตะ ตรงนั้น อ๊า~” เพียงแค่ส่วนหัวแตะโดนปุ่มปากหนาก็ยกยิ้ม ยิ่งได้เสียงครางหวานหูด้วยแล้ว ตรงนี้สินะ “อ๊ะ อย..อย่า”
ทั้งที่ปากบอกว่าอย่าแต่กลับกดสะโพกลงมาพร้อมกับตอดรัดแท่งเนื้อร้อนของเขาจนเสียวไปหมด เมื่อเริ่มคุ้นชินแรงโยกจากร่างบางจึงเพิ่มจะหวะขึ้น
“อ๊ะ..อือ..อ้า อ้า~~” สองเสียงประสานกัน เสียงร้องแห่งความสุข ความรู้สึกดี เตนล์ขยับเร็วขึ้นอีกเพราะแก่นกายร้อนของแทยงขยายจนแน่นพร้อมที่จะปลดปล่อยเต็มที มือใหญ่ประครองใบหน้าสวยของเตนล์ให้เงยขึ้นมองตนก่อนจะประกบจูบริมฝีปากบางสองลิ้นไล้เลียเล่นกันอย่างสนุกสนาน
“อื้ม~” ร่างบางครางก่อนจะผละหน้าออกเพราะเริ่มหายใจไม่ทันนั่นทำให้สะโพกเล็กขยับช้าลง แทยงตัดสินใจพลิกตัวให้เตนล์ลงมาอยู่ด้านล่างแล้วเป็นฝ่ายขยับสะโพกกระแทกแก่นกายเข้าอกเร็วๆ จับต้นขาเล็กแยกออกให้กว้างมากขึ้นเพื่อจะได้ถนัด
“อ๊ะ..อ่า..อ้า!!..อ๊ะๆๆ” เตนล์ครางกระเสาเพราะแทยงกระแทกเข้าออกแรกมากและทุกครั้งมันโดนจุดที่ทำให้รู้สึกดี ร่างบางจิกเล็บบ้างก็ข่วนลงบนแผ่นหลังกว้างเพื่อระบายความเสียว
“อ่า..อื้ม..เรียกชื่อฉันสิ..” แทยงเอนตัวลงไปกระซิบข้างหูบางแล้วขบที่ติ่งหูนั้น
“กะ..อ๊ะ..แท.ยง..อ๊ะ อ้า!?” ยกยิ้มพอใจแล้วก้มตัวลงขบเม้นสร้างรอยสีกุหลาบไว้ทั่วตัวร่างบาง แต่เมื่อรู้สึกว่าใกล้จะปลดปล่อยจึงเปลี่ยนมายกสะโพกบางขึ้นแล้วขยับแก่นกายเข้าออกให้เร็วอีก
“อ้า..เจ็บ..อ๊ะ..อ่า..” เตนล์ยกมือโอบรอบคอแทยงแน่นมือบางขยุมกลุ่มผมของคนกระทำเพื่อเป็นที่พึ่งและบรรเทาความเจ็บ
“ทน..อื้ม..หน่อยใกล้..แล้ว..” แทยงพูดแทบไม่เป็นภาษาเพราะอารมณ์มันใกล้จะถึงปลายทาง
“อ๊ะ..อ่า~” ไม่นานเขาก็ปลดปล่อยเข้าไปในตัวของร่างบาง น้ำขุ่นที่เขาปล่อยใส่ล้นออกมาจนเลอะเถอะ “เธอเนี่ยสุดยอดไปเลย”
“ชอบไหม?” คำถามที่มาพร้อมกับสายตาเยิ้ม และแรงหอบหายใจทำเอาคนมองเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
“น้องชายฉันคงตอบนายได้”
“อ๊ะ!” แทยงแกล้งกระแทกใส่ปุ่มเนื้อนิ่มเรียกเสียงครางสยิว แน่นอนว่ามันเกิดขึ้นอีกครั้ง และอีกครั้ง จนร่างบางที่รู้สึกเหนื่อยและเพลียก็ค่อยๆเคลิ้มหลับไป จากบทรักที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“พรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ หึ ต้องขอบคุณไอ้พวกนั้นจริงๆ รู้ไหมฉันชักติดใจนายแล้วสิเตนล์” พูดพร้อมกับค่อยๆถอดแก่นกายออกแล้วลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย
ครืด!!
เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้นข้างกายของเตนล์ที่รู้สึกหมดเรี่ยวแรงแต่พอมือบางจะเอื้อมไปหยิบ กลับมีมือใหญ่ฉวยหยิบมันไปซะก่อน
“ว่าไง..อืมเดี๋ยวไป” เสียงทุ้มที่กำลังพูดคุยโทรศัพท์อยู่ด้านหลังทำให้เตนล์พลิกตัวหันไปมอง ก่อนทุกอย่างจะหยุดนิ่งเมื่อคนที่นอนอยู่ข้างๆส่งยิ้มหวานมาให้
“น่ะ..นาย..ลีแทยง” คำพูดติดขัดยากเหลือเกินที่จะเอื้อเอ่ยคำแต่ละคำออกมา เตนล์ก้มมองสภาพตัวเองกับร่างสูงที่นอนยิ้มเยาะอยู่ข้างๆก่อนภาพของเขาที่กำลังมีอะไรกับอีกคนจะไหลย้อนมา มือบางกำแน่นนี่เขาทำบ้าอะไรลงไป
“ไม่คิดว่านายจะร้อนแรงเลยรู้มั้ย?” คำพูดของแทยงทำให้เตนล์ที่พยายามควบคุมสติต้องกัดปากแน่นแล้วค่อยๆลุกขึ้นแต่งตัวแต่เขารู้สึกระบมและปวดเมื่อยร่างกายเอามากๆ
“อะไรกันช็อกจนพูดไม่ได้เลยรึไงหรือเรียกร้องความสนใจความจริงไม่ต้องทำเป็นเงียบก็ได้ดูๆแล้วมันก็ไม่ใช่ครั้งแรกของนายนี่...พลั่ก!!”
เตนล์ที่ทนกับคำพูดของคนบนเตียงไม่ไหวก็ยกเท้าขึ้นถีบอีกคนที่กำลังลุกจากเตียงทันที
“ฉันถือว่าฉันพลาดเอง...มันจะไม่มีวันเกิดเรื่องทุเรศน่าขยะแขยงแบบนี้ขึ้นอีก แล้วอย่าได้พูดเรื่องนี้ให้ใครรู้เด็ดขาดเพราะฉันรังเกียจ!!” ใส่เสื้อด้วยความทุลักทุเลเสร็จก็เดินออกไป แม้จะเจ็บแต่ต้องกัดฟันฟื้น
ยังไม่ทันไปไหนได้ไกลกับถูกดึงข้อมือกลับมาจนเสียหลักเอนซบแผงอกของคนนิสัยไม่ดี พอจะสะบัดตัวออกก็โดนคนตัวสูงกว่าโอบรวบเอวไว้แน่น
“นายจะไปไหน?” เตนล์ไม่ตอบแต่พยายามแกะแขนยาวที่กอดเอวเขาไว้ออก แต่ก็ไม่สำเร็จเลยเลือกที่จะหยุดดิ้น เพราะมันทำให้เขาเจ็บ
“ฉันถามทำไมไม่ตอบแกล้งใบ้ทำไม แล้วที่ถีบเมื่อกี้นะฉันถือว่าแลกกับเซ็กอันร้อนแรงของนายก็แล้วกัน” เตนล์ตวัดสายตามองแทยงที่ยักไหล่ยิ้มเยาะ
“ฉันต้องฆ่าแกให้ได้!!” กัดฟันพูดโกรธจัด จนแทยงทำท่าขนลุกแล้วก็ปล่อยเอวบางนั้น เตนล์ปล่อยหมัดใส่แต่คนกวนรู้ตัวจึงเบี่ยงตัวหลบได้ทันและใช้มือเพียงข้างเดียวรับหมัดนั้นไว้
“นายนี่น่าสนใจชะมัด!! รอก่อนนะที่รักเดี๋ยวผมแต่งตัวเสร็จแล้วเราไปสนามแข่งกัน โดยองรอนายอยู่ที่นั่นอย่าหนี และอย่าคิดทำร้ายกันเลยที่รักเดี๋ยวจะอดไปสวรรค์ด้วยกันอีกนะ”
ฟอดดดดด
“นาย!!ไอ้!!” แทยงฉวยโอกาสหอมแก้มเนียน พอเตนล์ทำท่าจะต่อยเขาอีกครั้ง มือใหญ่ก็ยกชี้หน้าประมาณว่าลองดูสิ เตนล์เลยได้แต่ฟึดฟัดเจ็บใจ ทำไมทำอะไรมันไม่ได้เลย!! “ไอ้เลว!!”
“ด่าได้เจ็บจังแต่รู้อะไรไหม” ขยับเข้าไปใกล้ แน่นอนว่าเตนล์ถอยหนี แต่เพราะขานั้นอ่อนแรงจนแทบจะล้มทำให้ขยับไปไหนไม่ได้มาก ได้แต่มองใบหน้าเจ้าเล่ห์ที่ขยับเข้ามาจนจมูกแทบจะชนกัน “ไอ้เลวคนนี้ก็เป็นผัวนาย”
มือบางกำแน่นได้แต่ส่งสายตาโกรธแค้นคนที่มองมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่เสียงหัวเราะจะดังขึ้นพร้อมกับร่างของแทยงที่ขยับออกไปแต่งตัว ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย ลีแทยง ไอ้คนสารเลว!!
Back to Dek-D : คลิ๊ก
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น