BAD RICH 30 (NC)

BAD RICH

30

          

โดยองลากแจฮยอนออกมาที่ด้านนอกแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้องนอนก่อนปิดประตูเสียงดังปึงใหญ่

“ทำอะไรรู้ตัวบ้างรึเปล่า!!” ตวาดใส่และแน่นอนแจฮยอนไม่ชอบให้ใครมาขึ้นเสียงใส่เขา ร่างสูงชักสีหน้ากอดอกมองร่างโปร่งที่กำลังไม่พอใจ

“แล้วมันทำให้นายถึงกับต้องมาอารมณ์เสียใส่ฉันเลยรึไง?”คนถูกถามอ้าปากค้างอย่างพูดอะไรไม่ออก นี่ไม่ได้รู้สึกผิดเลยงั้นเหรอ แจฮยอนเป็นบ้าอะไรไปตั้งแต่เมื่อเย็น ตอนที่กลับมาที่บ้านแล้วเห็นรูปคุณลุง

ใช่ตั้งแต่เห็นรูปคุณลุงคัง พี่ชายของพ่อ คุณลุงเป็นคนใจดีอ่อนโยนและตามใจเขาที่สุด แต่ตอนนี้ท่าน...ไม่อยู่แล้ว

“นี่นายรู้สึกผิดบ้างไหม?” ถามพลางผ่อนลมหายใจ เขาอยากคุยกับแจฮยอนด้วยเหตุผลแต่..

“ทำไมต้องรู้สึกผิด” คำตอบที่แสดงออกมาว่าไม่ใช่แกล้งถามกลับแต่มันเป็นคำตอบที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆ

“เป็นอะไรไปแจฮยอนตั้งแต่เมื่อเย็นแล้ว กำลังทำเพื่อกลบเกลื่อนอะไรอยู่รึเปล่า บอกฉันหน่อยได้ไหม ขอร้องล่ะนายกำลังจะกลับไปเป็นแจฮยอนคนเก่าคนที่นิสัยไม่ดีและฉันไม่ชอบเลย”

โดยองเดินเข้าไปสวมกอดเอวหนาพิงหัวซบกับแผ่นอกนั้น คนในอ้อมแขนเหมือนกับปิดกั้นตัวเองอีกครั้ง แต่เมื่อโดยองทำแบบนี้รวมทั้งคำพูดและการกระทำที่แสนอบอุ่นมันทำให้แจฮยอนต้องถอนหายใจก่อนโอบกอดไหล่เล็กตอบ มือใหญ่ข้างหนึ่งยกขึ้นลูบกลุ่มผมนุ่มเพื่อปลอบโยน

“ฉันมีเรื่องที่อยากจะบอกนาย เหตุผลที่ฉันเคยเกลียดนาย ตระกลูนาย รวมถึงแจมิน” โดยองผละออกแต่ยังคงกอดเอวแจฮยอนไว้หลวมๆ

ดวงตาใสช้อนตามองใบหน้าหล่อ ในแววตาฉายชัดถึงความอยากรู้ แจฮยอนก้มลงจุ๊บปากอิ่มของโดยองทีหนึ่งจนโดนฟาดแขนเข้าเต็มแรงเขินได้น่ารักที่สุดเลยแฟนใครวะ!!?

“เล่าสิ ฉันเองก็อยากรู้มานานแล้วนะ” แก้มนิ่มขึ้นสีแดง จนคนมองอยากจะดึงตัวเข้ามาฟัดซักที คงถึงเวลาที่เขาจะต้องเล่าให้โดยองฟังได้แล้ว แจฮยอนเดินไปนั่งลงที่เตียงเหมือนกับหมดแรง ก่อนตัวลงนอนมือข้างหนึ่งยกขึ้นเกยหน้าผาก ขายาวเหยียดตรงก่อนไขว้กันไว้

“มานอนตรงนี้สิ” ตบตรงที่ว่างข้างๆตัว โดยองเดินเข้าไปหาและนอนหนุนแขนของแจฮยอน แขนเรียวยาววาดกอดเอวของคนรักซุกหน้าลงกับอกกว้าง แจฮยอนก้มจูบกระหม่อมโดยองเพื่อเติมพลีงก่อนเริ่มเล่า

.

.

“พี่แจฮยอนๆๆ” เสียงของเจ้าน้องชายตัวดีดังมาก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งมาหาผมแล้วกระโดดขี่หลังจนแทบเซ ผมไม่ได้ว่าอะไรเพียงแค่ปลายตามอง “แม่ให้มาตามล่ะ” บอกพลางกอดคอผมแน่นนี่คงไม่คิดจะลงจากหลังของผมแล้วสินะ ให้มันได้อย่างนี้สิตัวก็ใช่ว่าจะเบา

ผมเดินเข้าบ้านมาพร้อมกับแบกแจมินที่ขี่หลังผมเข้ามาด้วย แม่ส่งยิ้มหวานให้กับพวกเราเจ้าตัวดีกระโดดลงจากหลังผมแล้ววิ่งเข้าไปกอดแม่แน่นใครจะยอมผมเองก็รีบเข้าไปกอดแม่เช่นกัน

“วันนี้แม่มีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักล่ะ” แม่บอกกับเราก่อนจะมองไปด้านหลังซึ่งมีผู้ชายที่ดูดีมากๆยืนอยู่ตรงนั้น และส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้กับเรา

“สวัสดีครับ ผมชื่อคิม คังชิน” พี่ชายคนนั้นเดินมานั่งยองๆตรงหน้าเรา มือใหญ่ที่แสนอบอุ่นนั้นลูบหัวของผมกับแจมิน ผมอยากมีพี่ชายและเขาก็ทำมันได้ดีมากๆทั้งผมและแจมินรักเขา

จนวันหนึ่งทุกอย่างกลับเปลี่ยนไป แม่เริ่มทะเลาะกับพ่อจากตอนแรกมันเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่พอนานวันเข้า เรื่องมันก็บานปลายขึ้น คืนหนึ่งผมและแจมินนอนอยู่ก็ได้ยินเสียงเอะอะออกมาจากด้านนอก ผมกับน้องรีบออกมาดูว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้อดตกใจไม่ได้แม่กำลังยืนกอดพี่คังชินต่อหน้าต่อตาพ่อที่กำลังน้ำตานอง พ่อชักปืนออกมาจนผมกับแจมินต้องรีบวิ่งลงไปด้านล่างเพื่อใช้ตัวเป็นโล่กันทั้งแม่และพี่คังชิน

“หลบไป!! จะเข้าข้างแม่แกกับชู้รึไง!!” ผมหันมองด้านหลังทันทีชู้งั้นเหรอ หมายความว่าไง ผมพยายามหาคำตอบแต่พี่คังชินกับหลบสายตา

“ปล่อยเราเถอะครับ เรารักกัน” พี่คังชินพูดออกมาเสียงดัง

ผมสับสนไปหมด ความรู้สึกมันประเดประดังเข้ามา ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ พ่อกุมหัวใจท่าทางเจ็บปวด พี่คังชินได้โอกาสเข้าแย่งปืนในมือพ่อมาและเล็งปืนกระบอกนั้นกลับไปที่พ่อ

“ไอ้คนทรยศ!!” ผมเข้าแย่งปืนจากคังชิน ตอนนั้นผมอายุเพียงสิบห้าปีแน่นอนผมมันพวกโตเร็วความสูงของผมเกือบจะเทียบเท่ากับเขา แต่เสียดายที่แรงผมสู้เขาไม่ได้

ผมขัดขาคังชินจนล้มลงหลังจากนั้นเสียงปืนก็ดังลั่นถึงสองนัด ผมมองร่างที่ค่อยๆร่วงลงกับพื้นของคังชิน เลือดกระเด็นไปทั่วตัวผมตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของแม่ที่รีบเข้าไปประคองคังชินแน่น แม่เงยหน้ามองผมด้วยสายตาที่ผมไม่ชอบ สายตาที่ผมไม่เคยคิดว่าจะได้จากคนที่เป็นแม่แท้ๆ

“ไอ้ฆาตกร!!! เด็กเลว!!” ร่างกายผมแทบหมดแรง แจมินยืนตัวแข็งทื่อมองผมด้วยความกลัว ร่างกายผมชาวาบ แม่เลือกมันมากกว่าผมที่เป็นลูก เลือกมันที่เป็นแค่คนอื่น เลือกมันทั้งที่ผมกำลังยืนร้องไห้อยู่ตรงนี้แม่เลือกมัน ทำไม!!!

ในหัวผมมีแต่คำถามว่าที่ผ่านมาแม่เคยรักเราบ้างไหม ทำไมถึงได้ต่อว่ากันแบบนั้น เขาคนนี้ที่เป็นลูกส่วนคนในอ้อมแขนนั้นเป็นแค่คนอื่นไม่ใช่หรือแล้วทำไม ได้..ถ้าอยากไปอยู่ด้วยกันมากนักก็ได้

“พี่อย่า!!” ผมยกกระบอกปืนจ่อไปที่แม่อีกครั้ง ใบหน้าที่เคยสวยสง่าบัดนี้ซีดเผือกตัวสั่นเทา แจมินเข้าไปยืนขวางแม่ไว้ก่อนที่จะโดนผู้หญิงคนนั้นที่เป็นแม่แท้ๆล็อกตัวแล้วเอามีดจ่อคอ เธอไม่ใช่แม่ของผม ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่แม่ของผมอีกต่อไป

“เอาสิ ถ้าแกยิง ฉันก็จะฆ่ามันด้วย!!” ผมไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยินนี่เหรอคนเป็นแม่ นี่หรอสิ่งที่แม่ทำกับลูกแท้ๆของตัวเอง หรือเพราะมันแม่ถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้

ปืนถูกแย่งไปจากมือของผม พ่อลุกขึ้นมาตอนไหนไม่รู้และกำลังจ่อปืนไปที่แม่แต่ก็ไม่อาจลั่นไกลเพราะกลัวจะโดนแจมินเข้า

“คุณหนีไป!!” คังชินพยุงตัวลุกขึ้นพยายามแย่งปืน กระสุนที่โดนไปคงไม่ถูกจุดสำคัญ แม่รีบพาแจมินหนีไปผมจึงรีบวิ่งตามผู้หญิงคนนั้นต้องได้รับการลงโทษ ไม่มีวันที่ผมจะให้อภัยคนที่กล้าหักหลังความรักของเราได้

เสียงปืนดังไล่หลังมาไกลๆนั่นหมายถึงต้องมีใครสักคนโดนยิงและผมมั่นใจว่าไม่ใช่พ่อ แม่วิ่งมาสักพักก็ทรุดลงแม่ผลักแจมินอย่างแรงก่อนยกมีดขึ้นสูงเธอกำลังจะแทงน้อง ผมรีบพุ่งตัวเข้าใส่เธอจนมีดนั้นปาดเข้าที่แขนของผมจนเลือดออก

ตอนนี้เธอถอยห่างผม แจมินรีบวิ่งมาหลบที่ด้านหลังผมที่รีบเอาตัวกั้นไว้ เธอทำท่าจะพุ่งเข้าใส่ผมแต่เสียงปืนก็ดังขึ้น ผมหันไปมองพ่อที่วิ่งตามมา แต่ก่อนที่พ่อจะยิงแม่แจมินก็ห้ามไว้และบอกให้แม่วิ่งหนีไป นั่นทำให้พ่อและผมไม่พอใจ พ่อจะทำร้ายแจมินทำให้ผมรีบห้าม

หลังจากวันนั้นพ่อก็ไล่แจมินออกจากบ้าน ผมแอบให้คนพาเขาไปอยู่ที่ไร่องุ่นและหลังจากนั้นไม่กี่ปีพ่อก็เสีย ผมเองยังไม่สามารถมองหน้าน้องได้จนกระทั่งได้เจอโดยอง ทุกอย่างเปลี่ยนไป หัวใจของผมได้รับความรักอีกครั้ง

.

.

“นายจะร้องไห้ทำไม” แจฮยอนดึงโดยองเข้ามากอดไว้เพื่อปลอบโยน

“ไม่รู้..ฮือ..ก็เรื่องมันเศร้านี่ นายน่าสงสาร” โดยองดันตัวออกจากอ้อมแขนแล้วร้องไห้ใส่แจฮยอนเป็นเด็กๆ “ฉันไม่รู้ว่าลุงจะทำร้ายครอบครัวนายขนาดนี้”

“โอเคๆฉันน่าสงสาร แต่ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้ว..เฮ้ยๆนายสั่งขี้มูกใส่เสื้อฉันเนี่ยนะ!!” แจฮยอนวิ่งหนีโดยองที่พยายามจะวิ่งมากอดรอบห้อง

“ฮ่าๆๆ หนีทำไม มานี่เลย ฟืด!!” เสียงซูดขี้มูกยิ่งทำให้แจฮยอนอี๋แขนยาวดันหัวโดยองไว้ไม่ให้วิ่งเข้ามาใกล้ และใช้จังหวะช้อนร่างบางๆนั้นพาดบ่าพาเข้าห้องน้ำซะ “อ๊ากก ปล่อยลงเลยนะแจฮยอน!!”

“เล่นสกปรกก็ต้องโดนจับอาบน้ำนะครับที่รัก” โดยองตาโตทันทีที่ได้ยิน

.

.

“ไม่เป็นไรฉันอาบเองได้นะๆ” ร่างโปร่งเปลี่ยนจากซ่ามาอ้อนแจฮยอนวางคนบนบ่าลงในอ่างอาบน้ำ ดวงตากระต่ายช้อนมองร่างหนาที่ยืนมองตอบกลับมาสีหน้าเจ้าเล่ห์

“แต่ฉันอยากอาบด้วย เป็นอันว่าตกลงจบ”

“เฮ้ย!!”

ซ่า~

นอกจากจะพูดเองเออเองเสร็จสรรพแจฮยอนก็เปิดน้ำทันที เสื้อผ้าที่ยังสวมอยู่แนบลู่ไปกับผิวเนื้อ คนเปิดน้ำถึงกับกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ โดยองยู่ปากมองพรางคิดว่าจะเอาคืนคนขี้แกล้งอย่างไร

ร่างโปร่งยืนขึ้นเต็มความสูงคว้าเอาฝักบัวมาจ่อใส่แจฮยอน

“ทำไรเนี่ยโดยอง!! แค่กๆ เข้าปะ..ปากแหวะ! เอามานี่เลย!!” ร่างโปร่งเอี่ยวตัวหนีแจฮยอนที่พยายามจะแย่งฝักบัวไปจากมือบาง

“ไม่ให้!! เย้ย~” ท้าวเล็กลื่นน้ำที่พื้นตอนกำลังก้าวออกจากอ่างโชคดีที่แจฮยอนรับไว้ได้ทัน ดวงหน้าน่ารักเงยมองคนที่กอดรั้งเอวเอาไว้แน่น “นายรับฉันได้ตลอดเลย ขอบใจนะ”

“ก็เพราะรักนายมากไง” ดวงตากระต่ายสั่นริกหน้าร้อนผ่าวกับคำบอกรักที่ไม่รู้ว่าฟังมากี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ยังคงไม่ชิน รู้แค่ว่าอยากฟังมันบ่อยๆ

“มันเกี่ยวกันยังไง? มั่วตลอด” หมัดเล็กทุบอกแจฮยอนไปทีแล้วแลบลิ้นใส่ เราสบตากันแจฮยอนยิ้มให้กับผมและผมยิ้มตาม ใบหน้าหล่อได้รูปของเขาก้มลงมา ผมค่อยๆหลับตาลงช้าๆ ริมฝีปากอุ่นๆของแจฮยอนประกบลงมา ลิ้นร้อนแตะที่ริมฝีปากของผมเหมือนกำลังขออนุญาตกัน

“อื้ม” ผมเปิดปากเพื่อให้เขาแทรกลิ้นเข้ามา ผมเองก็ตอบสนองไปตามอารมณ์คนชักนำ เกี่ยวกระหวัดตอบรับการรุกเร้าของเขา

แจฮยอนผละจูบออก จมูกโด่งไล้จากมุมปากของผมลงมาที่สันกรามก่อนงับติ่งหูผมจนเผลอเม้นกัดริมฝีปากล่างครางต่ำ มือใหญ่ถกเสื้อผมขึ้น ก่อนมันจะถูกถอดออกจากตัวผมแล้วโยนไปสักที่

แจฮยอนประกบจูบอีกครั้งผมเลยงับริมฝีปากหนาของเขา ดวงตาคมมองผมอย่างคาดโทษ แขนแข็งแรงโอบรัดเอวผมแล้วดึงเข้าไปหา ผมเข้าใกล้เขามากซะจนช่วงล่างเราสัมผัสกัน และผมรับรู้ได้ถึงสิ่งที่แข็งนูนภายในกางเกงยีนส์ของเขา ผมใช้มือโอบรอบคอหนาให้โน้มหน้าลงมา

“เดี๋ยวจะเจ็บตัวนะครับ” เสียงแจฮยอนที่กระซิบข้างหูกับแก่นกายที่ดุนดันผ่านกางเกงกำลังถูอยู่กับต้นขาผม นั่นทำให้ผมยิ่งเขินหนักกับคำว่าเจ็บตัว

“ขอทำนะ” แจฮยอนเลิกคิ้วก่อนผละจากต้นคอของผม

“เอาสิ จะทำยังไง” ไอ้บ้าแจฮยอนถามมาได้ว่าจะทำยังไงมันเขินนะเว้ย

“ปะ..ใช้ปาก” ผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ ชิ!! แจฮยอนยังคงยิ้มแล้วมองมาก่อนเจ้าตัวจะเดินถอยหลังไปพิงกับฐานของซิ้งค์ผมเดินเข้าไปหาแล้วนั่งคุกเข่าลง

พอมองในระดับสายตาแบบนี้ก็อดหน้าแดงไม่ได้มันตุงมากๆเลย งื้อ..จอง แจฮยอนไอ้หื่น!

“เร็วสิ” โอ้ยจะเร่งทำไมมันตื่นเต้นเนี่ย!! ผมยกมือปลดเข็มขัดของแจฮยอน อยากตีมือตัวเองที่กำลังสั่น ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะกับท่าทางอมยิ้มของคนรักเลยส่งสายตาดุๆไปให้ ผมดึงกางเกงแจฮยอนลงแต่สุดท้ายก็เป็นแจฮยอนที่ใช้เท้าเหวี่ยงมันกระเด็นออกไป

แก่นกายของแจฮยอนกำลังส่ายอยู่ตรงหน้า นี่ไม่อายบ้างเลยรึไงเนี่ย ผมรู้สึกว่าจะระเบิดอยู่แล้วนะ เมื่อทนเห็นมันส่ายไปมาไม่ไหวจึงใช้มือขวาจับแก่นกายที่กำลังขยายไว้ มันร้อนจนรู้สึกได้ ผมจูบที่ส่วนหัวก่อนจะค่อยๆครอบอมมันเข้าไป

แก่นกายคับแน่นเต็มปาก ผมเริ่มดูดมันเหมือนกับกินไอศกรีมเพียงแต่มันต่างกันตรงที่ไอศกรีมนั้นเย็นแต่แก่นกายนั้นอุ่นร้อน

“ซี๊ด..อื้ม..ลึกอีก” แจฮยอนกัดฝันบอกผมและผมก็ให้ในสิ่งที่เขาต้องการ ดูดเม้นเข้าออกใช้ฟันขูดแกล้งเล่นบ้างมือใหญ่ข้างหนึ่งขยุมกลุ่มผมของผมเอาไว้

“อื้ม..จ๊วบ..ซวบ” ผมครางในลำคอเพราะมันเริ่มขยายใหญ่มากขึ้นผมเองก็เริ่มอยากแล้วเหมือนกัน แจฮยอนดันผมออกเข้าชักแก่นกายตัวเองเร็วๆก่อนปล่อยน้ำขุ่นออกมาจนเต็มฝ่ามือ แน่นอนว่ามันกระเด็นใส่หน้าผมด้วย

ผมลุกขึ้นและถอดกางเกงตัวเองแก่นกายผมก็แข็งแล้ว แจฮยอนดึงผมเข้าหาตัวก่อนจับผมหันหน้าเข้ากระจกแล้วยืนซ้อนหลัง ผมใช้มือยันไว้กับซิงค์เพราะเดาได้ไม่ยากว่าแจฮยอนจะทำอะไร

นิ้วเรียวสอดใส่เข้ามาสองนิ้วจนผมต้องกัดปากกลั้นความเจ็บ ผมไม่กล้ามองตัวเองในกระจกเลยมันน่าอายที่สุด แต่เพราะมือใหญ่ดันแทรงเข้าใต้วงแขนผมมาจับปลายคางให้เชิดขึ้น

ปากหนาจูบซับไปตามลำคอมือใหญ่บังคับใบหน้าของผมให้หันตาม รอยสีกุหลาบปรากฏไปตามจุดที่ปากหนาผละออก

“อ๊ะ! พะพอ..สะ อื้ม ใส่เข้า ม่ะ มา” ครางเสียงน่าอายแถมยังเร่งแต่แจฮยอนกลับยิ้มพอใจ เขาชักนิ้วออกแล้วใช้แก่นกายของเขาที่ขยับอยู่บริเวณต้นขาของผมใส่เข้ามาแทน

“อื้ม//อ๊า!!” ทั้งแจฮยอนและผมร้องออกมาพร้อมกัน แจฮยอนขยับช้าๆไม่รุนแรงนักถึงเราจะมีอะไรกับมาแล้วแต่แจฮยอนก็จะไม่ทำรุนแรงกับผม เขามันจะกลัวผมเจ็บและโกรธ

“นาย..เก่งขึ้น ซี๊ด รู้มั๊ย?” เป็นคำชมที่ผมอยากจะมุดดินหนีที่สุดเลย เก่งเรื่องแบบนี้มันก็ดีแต่ใครมันจะไปยอมรับเล่า!

“อ๊ะ..นาย..ห่วย อ๊ะๆๆ” ผมหมั่นไส้เลยแกล้งว่า แต่พอโดนหยามมีหรือที่อีกคนจะยอม แจฮยอนเร่งจังหวะกระแทกใส่จนผมที่ไม่ทันตั้งตัวครางอืออึ้ง

“ยังห่วยอยู่ อ่ะ อื้ม รึเปล่า” แจฮยอนจงใจดันแก่นกายให้โดนจุดสัมผัสของผม แถมมือใหญ่ทั้งสองยังเปลี่ยนมาจับที่สะโพก เพื่อตัวเองจะได้สอดใส่ได้สะดวก

ตอนนี้ผมแทบยืนไม่อยู่มือใหญ่เปลี่ยนมาช้อนเอวผมให้เอนตัวไปหาเขา ผมขยับสะโพกสวนเพื่อลดแรงเสียด มือใหญ่ข้างหนึ่งเปลี่ยนมารูดแก่นกายของผม มันยิ่งทำให้ผมเสียว และร้องครางหนักเข้าไปอีก

“ไม่..อ๊ะ อย่าแกล้ง..” ผมได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจ อยากจะหันกลับไปฟาดก็ทำไม่ได้

แจฮยอนขยับเร่งจังหวะจนผมรู้สึกว่าแก่นกายเขาขยายจนแน่นคับในตัวผม ผมเองก็ใกล้จะถึงแล้วเหมือนกันแจฮยอนเลื่อนมือกลับไปจับสะโพกผมเหมือนเดิมผมเลยต้องจัดการช่วยตัวเอง

“อ๊ะ ฮ่า ~” ผมปล่อยออกมาก่อนจะตามมาด้วยแรงกระแทกและการปลดปล่อยที่เข้ามาด้านในตัวผม ความอุ่นแล่นเข้าสู่ช่วงท้องเสียงครางต่ำอย่างพึงพอใจ

แจฮยอนค่อยๆขยับถอดแก่นกายออกจากตัวผม น้ำสีขาวขุ่นไหลย้อยลงมาที่ต้นขา ในตอนนี้ถ้าแจฮยอนไม่ประครองผมไว้ ตัวผมคงทรุดลงไปกับพื้นไปแล้ว

“ป่ะอาบน้ำ” แจฮยอนช้อนอุ้มผม จนต้องรีบกอดคอเขาไว้เพราะกลัวหล่น ผมตวัดสายตามองใบหน้าหล่อที่ยิ้มจนแก้มจะแตก เออใช่สิ ไม่ได้เป็นคนโดนใส่นี่!

แจฮยอนวางผมลงในอ่างอีกครั้ง อู๊ย~เจ็บอะ มือใหญ่จัดการเปิดน้ำและผมแทบจะไม่ต้องขยับอะไรเพราะแจฮยอนทำให้ทุกอย่าง ทั้งล้างทำความสะอาดถูสบู่ แต่ที่ไม่สบายคือเจ้าตัวทำท่าจะหื่นใส่อยู่ตลอด

หลังอาบน้ำเสร็จเขาก็อุ้มผมที่อยู่ในชุดผ้าคลุมอาบน้ำออกมา หาเสื้อผ้ามาให้ผมเสร็จสรรพก่อนจะแยกไปแต่งตัวที่ตู้ พอผมเปลี่ยนชุดเสร็จแจฮยอนก็เอาชุดคลุมอาบน้ำที่ผมวางไว้ไปใส่ตะกร้า

“ดีขนาดนี้ถ้านายทิ้งฉันแล้วฉันจะอยู่ได้ไหมเนี่ย” ผมพูดขณะที่แจฮยอนเดินไปอีกฝั่งของเตียงเพื่อปิดม่านที่ระเบียง แจฮยอนเดินมานั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียง

รอยยิ้มที่ส่งให้ผมพร้อมกับมือใหญ่ที่ลูบหัวผม มันอบอุ่นเหลือเกิน ความรักในตอนนี้อย่าหายไปไหนเลยนะเพราะฉันจะเป็นของนายตลอดไป

“ใครจะทิ้งได้ รักมากขนาดนี้” แจฮยอนเลื่อนหน้าลงมาพูดใกล้ๆดวงตาเราจ้องมองกันด้วยรอยยิ้ม

จุ๊บ!

“ฉันรักนายมากกว่า” ผมยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บ แจฮยอนดูตกใจแต่ก็ยิ้มกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่ผมบอก หัวใจผมพองโตจนมันจะลอยเป็นบอลลูนแล้วมั้งใบหน้าหล่อก้มลงมาจูบเบาๆที่หน้าผากของผมแล้วเลื่อนตัวเข้ามาในผ้าห่ม

เขากอดผมส่วนแขนอีกข้างก็ใช้เป็นหมอนให้ผมหนุน ผมเองก็กอดแจฮยอนไว้เช่นกัน วันนี้เกิดเรื่องมากมายแต่ผมดีใจที่แจฮยอนยอมเล่าเรื่องที่แสนเจ็บปวดให้ผมได้ฟัง ผมหลับตาลงวันนี้คงต้องพักผ่อนเพราะพรุ่งนี้คงมีเรื่องปวดหัวมาให้เจออีกแน่ๆ

.......................................................

กลับไปเม้นได้จะ อยากได้กำลังใจ อิ้อิ้ จิ้มแจมเลย