BAD RICH 31 (NC)
BAD RICH
31
“มันทำอะไรบ้าง” ยองโฮที่ลากคนตัวเล็กเข้ามาในห้องนอนได้ก็ถามทันทีแถมยังหมุนๆตัวแทอิลเพื่อสำรวจ
“ป่ะ ป่าว” แทอิลตอบเสียงสั่น ยิ่งยองโฮสัมผัสมันก็ยิ่งรู้สึกอยากถูกกอดมากขึ้น
ตอนนี้ถ้าเป็นยองโฮล่ะก็ไม่เป็นไร ผมโผเข้ากอดร่างสูงไว้แน่น “เมื่อกี้ขอโทษ โกรธกันมั๊ย”
“ไม่หรอก ไม่ใช่ความผิดนาย ไอ้แทยงเฮ้อ..มันก็คงไม่ได้ตั้งใจ”
ถึงน้ำเสียงจะฟังดูไม่ค่อยน่าเชื่อว่าเจ้าตัวจะหายโกรธ แต่มันก็ทำให้คนฟังสบายใจเพราะได้รับรู้ว่าอีกคนนั้นรักและไว้ใจกันแค่ไหน
“กอดฉันได้ไหม มันร้อนไปหมดทุก ร้อนทุกที่ๆนายสัมผัส”
เงยหน้ามองยองโฮที่ก้มหน้าลงมา รอยยิ้มของเขามันดึงดูดให้คนตัวเล็กต้องเขย่งปลายเท้าแล้วกดจูบไปที่ใต้คางของคนตัวสูงกว่า
“นายยั่วฉันอยู่รู้ตัวรึเปล่า?” ยองโฮหรี่ตามองคนตัวเล็กที่กำลังกัดปากล่างราวกับสกัดกลั้นอารมณ์ของตัวเอง
ปากหนายกยิ้มเหมือนกำลังสนุก
“รู้สิ” แทอิลไม่รู้ว่าความอายของเขามันไปหลบอยู่ตรงไหน
จึงกล้าตอบออกไปแบบนั้น ดวงตาใสช้อนมองอ้อนๆ
มือเรียวลากจากหน้าท้องของร่างสูงไล่ขึ้นไปที่แผงอกและวางลงที่ไหล่กว้าง
“อยากให้ทำจริงเหรอ” มือใหญ่จับสะโพกสอบเข้าหาตัว แทอิลไม่ตอบคำถามนั้นเพราะร่างกายเริ่มจะต้านทานไม่ไหวแล้ว
ยิ่งได้ใกล้ความร้อนรุ่มยิ่งปลุกเร้า
มือเล็กผลักยองโฮออก เขาดูงงๆกับการกระทำของคนรักไม่น้อยแทอิลจัดการถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วโยนมันทิ้ง
ยองโฮเปลี่ยนจากอาการงงเป็นยืนมองนิ่งๆ ดวงหน้าเล็กร้อนผ่าวกับสายตาที่เหมือนจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งร่าง
“ถอดสิ อายเหรอ”
อยากจะตบปากตัวเองที่ไปพูดท้าทายยองโฮแบบนั้นเขาหัวเราะในลำคอก่อนยกยิ้ม แขนแข็งแรงถูกใช้เป็นเครื่องมือในการปลดอาพรบนร่างกาย
หน้าท้องที่มีมัดกล้ามหรือที่เรียกกันว่าซิกแพคของยองโฮปรากฏสู่สายตา
ร่างกายของเขาต้องออกกำลังกายขนาดไหนกันถึงได้มีรูปร่างที่สวยงามขนาดนี้
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เจอสายตาติดจะขำของยองโฮยิ่งทำเอาแทอิลไปไม่เป็นจนต้องเสมองไปทางอื่น
“เอาสิฉันถอดแล้ว”
เสียงทุ้มพร้อมกับร่างสูงที่เดินเข้ามาใกล้ และก้มลงมองคนตัวเล็กกว่า มือใหญ่จับปลายคางมนต์เพื่อให้หันมองสบตากัน
ดวงตาสีน้ำตาลที่ข้างในนั้นสะท้อนใบหน้าของคนตัวเล็กอยู่เด่นชัด
รอยยิ้มที่อบอุ่นซึ่งมีไว้ให้กับแทอิลถูกส่งมอบให้ด้วยความรู้สึกทั้งหมด
ใบหน้าหล่อคมที่ดูดุและน่ากลัวเมื่อก่อนนั้น ตอนนี้สำหรับคนมองมันกลับทำให้รู้สึกปลอดภัย
เปลือกตาบางปิดลงช้าๆเมื่อรู้สึกได้ว่าใบหน้าคมกำลังเลื่อนเข้ามาใกล้ แทอิลเอียงคอเล็กน้อยก่อนที่จะสัมผัสได้ถึงความอุ่นร้อนทาบทับลงมาที่ริมฝีปากแรงกดเม้มเบาๆเหมือนกับหยอกเย้าเล่นเอาหัวใจเต้นรัว
รสจูบแสนหวานแปรเปลี่ยนเป็นร้อนแรง ทำเอาแทบตั้งตัวไม่ทันยองโฮผละจูบออกก่อนก้มลงจุ๊บปากเล็กเล่น
คนถูกแกล้งอดหมั่นไส้ไม่ได้เลยงับปากล่างเข้าซะที แต่กลายเป็นตัวเองที่ตกหลุมพราง เพราะยองโฮกดดูดตอบกลับแรง
ไม่เปิดโอกาสให้ได้หายใจจนแย่งอากาศของคนตัวเล็กไปจนหมด
มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่กางเกงร่นลงไปอยู่ที่พื้น
“อื้ม!” ครางเมื่อมือใหญ่สัมผัสกับส่วนกลางลำตัวผ่านชั้นใน
แต่กลับไม่สามารถครางได้เต็มเสียงเพราะยองโฮไม่ยอมผละจูบออกไป
ร่างบอบบางเริ่มไม่มีเรี่ยวแรง แขนถูกใช้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยว
โดยการยกขึ้นเกี่ยวรอบคออีกคนไว้ แทอิลรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่ถูอยู่บริเวณหน้าท้องก่อนจะถูกอุ้มจนตัวลอยรีบใช้ขาเกี่ยวรอบเอวหนาไว้
เราแลกเปลี่ยนลมหายใจกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
เสียงครางอื้ออึงเกิดขึ้นเป็นระยะ แรงโน้มถ่วงทำให้ต้องผละออกจากกัน
จนกระทั่งแผ่นหลังบางสัมผัสกับผืนเตียงนุ่ม และโดนร่างสูงใหญ่คร่อมทับ
“อ๊ะ!! เจ็..บ นะ” ร้องท้วงเมื่อโดนแกล้งเพราะร่างสูงกดจูบลงที่ต้นคอและขบกัดจนรู้สึกเจ็บแปล๊บ
“ดี ตรงไหนที่โดนมันจูบ จะลบออกให้หมด”
แทอิลรู้ชะตากรรมทันทีในสิ่งที่ได้ยิน ก่อนที่ยองโฮจะเข้ามาช่วยเขาโดนแทยงดูดไปไม่ใช่น้อย
อาการนิ่งค้างทำเอาคนมองต้องไล่สายตาสำรวจร่างข้างใต้ ความโกรธแล่นริ้วเข้ามา
“มองอะไรเล่า!” เอ่ยท้วงพร้อมมองไปทางอื่น พอโดนมองแบบนี้ใครมันจะไปกล้าสบตาไหวกัน
“มองฉัน”
ดวงตาใสฉ่ำเยิ้มช้อนมองคนด้านบนที่ตนเพิ่งหันสายตาหนี
ใบหน้าหล่อเหลาแบบลูกครึ่งเอเชีย
ดวงตาคมที่ไม่ว่าจะได้มองสักที่ครั้งก็ยังมีเสน่ห์เสมอ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหนาที่บวมเป่งจากการปล้ำจูบกันเมื่อกี้
แค่คิดก็ชวนเขินจนออกจะหลบสายตา แต่ก็ถูกมือใหญ่จับปลายคางไว้ “มองฉัน แล้วห้ามคิดถึงคนอื่นเพราะ....ฉันหึง”
มุนแทอิลได้ระเบิดตัวเองตายไปจากโลกนี้แล้ว เขาหึงได้ยินไหม!! ซอยองโฮ
หึงเขา หึงอะหึง!!
แทอิลพลิกตัวขึ้นคร่อมแทน ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบคนตัวเล็กดันตัวขึ้นนั่งนิ่งบนหน้าท้องของคนรัก
วางมือทาบไล้ไปบนหน้าท้องสวย เลื่อนสะโพกบดเบียดแก่นกายใหญ่ด้านหลัง
เมื่อรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนสู้กับก้นนิ่ม
จึงยกตัวชันเข่าเพื่อถอดชั้นในทิ้ง ดวงตาคมไม่อาจละไปจากร่างบอบบางตรงหน้าได้เลย
มันช่างยั่วยวนจนอยากจะขย้ำอีกคนให้ร้องครางอยู่ใต้ร่าง
ยิ่งสะโพกกลมกลึงทิ้งตัวถูไปกลางน้องชายสติที่พยายามควบคุมไว้ยิ่งเตลิด
“อื้ม~ เลิกแกล้งน่า..” ยองโฮนิ่วหน้า
แทอิลไม่ได้แกล้งนะก็แค่ อยากทำให้บ้างก็เท่านั้น ยองโฮพลิกกลับไปอยู่ด้านบนเก่า
ดวงตาใสมองร่างสูงที่ถอยลงจากเตียงแล้วปลดกางเกงออกท่าทางรีบร้อน “หนีทำไม”
“ฉัน..อยากทำ”
ยองโฮอึ้งไปกับคำพูดสุดจะเบาของคนรัก
ไม่ใช่แค่ช่วงแก้มเนียนตอนนี้คนบนเตียงแดงไปหมดทั้งตัว ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงยวบลงของเตียงใกล้ตัว
พอหันไปมองจึงเห็นว่ายองโฮกำลังส่งยิ้มให้กัน
แขนใหญ่ดึงต้นแขนเล็กจนเสียหลักล้มลงนอนซบอกแกร่ง มือใหญ่อีกข้างรั้งเอวบางและตอนนี้ร่างทั้งร่างของแทอิลได้อยู่บนตัวของร่างสูงที่นอนหนุนแขนมองมา
แทอิลกระพริบตามองคนรัก
ร่างบางไม่กล้าขยับตัวและเป็นยองโฮเองที่ทนความน่าฟัดนี้ไม่ไหว
“อ๊ะ!! ”
นิ้วใหญ่แทรกเข้ามาทีเดียวสองนิ้วเล่นเอากลั้นเสียงครางไว้ไม่ได้ แทอิลแอ่นสะโพกขึ้นใช้แขนค้ำไว้กับหมอนระหว่างใบหน้าหล่อ
“ลามกนะเรา” ฟันบนกัดริมฝีปากล่างหน้าร้อนผ่าวด้วยความอายเมื่อโดนแซวแบบนั้น
ร่างเล็กรู้สึกถึงจำนวนนิ้วที่เพิ่มเข้ามา อาจเพราะร่างกายเริ่มคุ้นชินกับเซ็กมันเลยไม่รู้สึกเจ็บมากนัก
“คะ..อ๊ะ ใคร..กันแน่..” โดนสวนกลับพร้อมมือใหญ่ที่ถูกปัดออกยองโฮเลิกคิ้วมองแต่ก็ต้องร้องครางออกมาเมื่อแก่นกายที่ตั้งชันของเขาถูกมือบางจับใส่เข้าแทนที่
“อึก! ” ทำไมมันแน่นแบบนี้แทอิลคิดหรือเพราะรีบเกินไป ยองโฮกัดปากกลั้นเสียง
สายตาคมบ่งบอกว่าให้ผมกดสะโพกลงไปอีก แต่ผมยัง...
“อ่าห์!!”
เล็บผมจิกลงที่ข้างเอวหนาทันทีไม่รู้ว่าเพราะผมช้าเกินไปจนทำให้ยองโฮรอไม่ไหวมือใหญ่ทั้งสองข้างเลยจับสะโพกผมกดกระแทกลงมาจนสุด
ตัวยองโฮเองก็ยกสะโพกดันแก่นกายสวน
มันจุกจนน้ำตาไหล แต่ยังดีที่ยองโฮยังไม่ขยับ
ยังคงทิ้งค้างเพื่อให้ได้ปรับร่างกายให้ชิน แรงเสียดเมื่อครู่เล่นเอาเจ็บไม่น้อย
อาจเพราะไม่ได้มีอะไรมาช่วยหล่อลื่น
พอหายจุกร่างบางจึงเริ่มขย่มตัว ยองโฮสวนตามจังหวะ มือเล็กค้ำไว้ที่หน้าท้องแกร่ง
มันเริ่มลื่นนิดๆเพราะมือนั้นมีเหงื่อซึมออกมา ความเร็วการขยับเริ่มถี่ขึ้นตามแรงอารมณ์
เสียงครางของเราดังสะท้อนไปทั่วทั้งห้อง มือใหญ่กดรั้งสะโพกกลม เมื่อเห็นว่างคนตัวเล็กด้านบนเริ่มหมดแรง
ยองโฮยกหน้าขึ้นมากดจูบที่หน้าผากมนต์ แต่มันไม่คงพอสำหรับอีกคน แทอิลกดจูบปากหนา
ยองโฮพลิกตัวร่างบางลงกับเตียงจับต้นขาเรียวแยกออก
ริมฝีปากแลกรับสัมผัสพร้อมกับช่วงร่างที่ขยับเชื่อมร่างกาย
เสียงกระทบของเนื้อทำให้ร่างเล็กอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเขินอาย
“อื้อ อ๊ะ !!!!” ยองโฮกระแทกเข้าจุดสัมผัสจนแก่นกายคนใต้ร่างมีน้ำปริ่มออกมา
มือเล็กใช้จัดการชักมันเร็วๆเพราะใกล้จะถึง แต่พอใกล้จะปล่อยออกมามือใหญ่ปัดมือเล็กทิ้งแล้วกำเข้าแก่นกายนั้นแทน
นิ้วโป้งทำหน้าที่อุดน้ำรักที่กำลังจะออกมา
“รอ ซี้ด..” คำสั้นๆแต่มันช่างทรมานคนฟังเสียเหลือเกิน ยิ่งแก่นกายใหญ่กระแทกเน้นที่จุดนั้นร่างกายยิ่งอยากปลดปล่อยมันออกมาเต็มที
“ระ..เร็ว..อ๊า ฉัน..จะ...ไม่ วะ ไหวอื้ม!! อ่าห์~” เอ่ยเร่งร่างสูงเลยยิ่งขยับเร็วขึ้นอีก
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลังกว้างจิกเล็บลงไปบ้างเพื่อระบายความอึดอัดของตน
ทำไมครั้งนี้มันนานขึ้นร่างเขาเหมือนจะไม่ไหวแล้ว
“ใกล้ อื้ม แล้ว” ยองโฮกระซิบบอกพร้อมจูบซับแก้มนิ่ม ก่อนที่เขาจะกระแทกเข้ามาและปล่อยมืออกจากแก่นกายคนรัก
ยองโฮปล่อยเข้าไปในตัวร่างบางจนคนถูกกระทำจุกจนน้ำตาไหล
แต่ก็มีความรู้สึกอุ่นร้อนช่วยบรรเทา แทอิลเองก็ปล่อยออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องของแกร่ง
“แฮ่กๆ เป็นไง เหนื่อยไหม” เอ่ยถามแต่กลับได้รับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมา
“นายนั่นล่ะเหนื่อยมั๊ย” ไม่ว่าเปล่ามือใหญ่ข้างหนึ่งยังแนบที่แก้มนิ่มใช้นิ้วหัวแม่มือลูบเบาๆเพื่อเกลี่ยเม็ดเหงื่อออกให้
“ใครเหนื่อย!!” ขึ้นเลยโดนถามแบบนี้
ค่ะ...แค่นี้ใครมันจะไปเหนื่อย!! แฮกๆ ขอหายใจแป๊บ!
“ดี งั้นต่ออีกสักรอบแล้วกัน” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏตรงหน้า
แก่นกายใหญ่เริ่มขยับอีกครั้งในตัวผม อ๊ากกก!!! ผมลืมว่าเขายังไม่ได้เอามันออกจากตัวผมปากบ้าก็พาซวย
“อ่าห์!!”
“ไม่สิ อื้ม~ เปลี่ยนเป็นจนกว่าฉันจะเหนื่อยก็แล้วกัน”
แทอิลอยากจะหวีดร้องขอความช่วยเหลือเสียเหลือเกินถ้าไม่ติดที่ร่างกายเขามันยังต้องการอีกคนด้วยการตอบสนองไปตามแรงอารมณ์ของยองโฮแบบนี้
แล้วมันจะหยุดเมื่อไหร่กันเพราะจากท่าทางแล้วร่างสูงคงไม่เหนื่อยเอาง่ายๆแน่
“อ๊ะ..อ่าห์~ ยอ..งโฮ~”
.
.
[ซือเฉิง : ]
“อ๊ะๆๆ ซี๊ด!!//อ๊ะๆๆ” เสียงจากห้องทางซ้าย
“อื้ม…ซี้ด!!//อ๊ะ!! อ่ะ..อ” เสียงจากห้องทางขวา
มันอะไรกันวะเฮ้ย!! ทั้งห้องซ้ายห้องขวา!! ผมมองร่างอวบข้างกายซึ่งมีอาการไม่ต่างกัน
ใบหน้ากลมนั่งแก้มแดงลามไปจนถึงใบหู
ก็แม่งเล่นมีเซ็กกันแบบไม่เกรงใจคนที่ห้องอยู่ตรงกล้าแบบนี้ ไอ้ซือเฉิงคนนี้ก็ตายสิครับ!!
“ไม่ต้องมามองด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะ” เมียช่างใจร้าย กับวินน้อยที่กำลังตื่น
ไม่น่าเลย ผมไม่น่าไปสัญญากับคุนไว้ ว่าจะไม่ทำอะไรเจ้าตัวหนึ่งเดือน!!
เพราะผมดันเอาดุจนเจ้าตัวเจ็บเป็นอาทิตย์ ผมไม่ผิดนะไอ้ที่ผิดมันเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์
“หนูครับ หนูไม่สงสารวินเหรอ” อ้อนสิครับงานนี้ ผมเอาหัวไปถูๆแขนนุ่มนิ่ม
งานนี้ก็แม่งเล่นดังลั่นสะนั่นห้องผมขนาดนี้ เอาตรงๆเสียงของให้สองห้องนั้นเล่นเอาผมเห็นภาพ
“ไม่ต้องมานงมาหนูเลย จะนอน เหนื่อย” ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวก็โดดขึ้นเตียงนอนคลุมโปงใส่ แม่งเอ้ยชีวิตวินวิน
เดือนนึงช่างทรมานยิ่งนัก นานเหมือนชาติหน้า แต่ว่าแค่นี้ไม่ทำให้ซือเฉิงคนนี้หมดความพยายามหรอกจะ
ผมขึ้นเตียงแล้วมุดเข้าผ้าห่ม ก่อนรั้งเอวของอวบมาใกล้ หึหึ นิ่งไม่ขัดขืนแปลว่าโอกาสมาถึงแล้ว
ผมไต่นิ้วเล่นบนแขนของคนรักแต่ก็เหมือนเดิมคือนิ่ง เฮ้ยผมว่ามันไม่ใช่ละ ผมตัดสินใจเปิดผ้าห่ม
“ฟี้~ฟี้~” ชัดเลย
เมียหลับ อ้วน!! หลับลงได้ไง! เสียงดังสนั่นขนาดนี้
แต่ถ้าจะให้คิดดูดีๆคุนแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย อะๆอย่าคิดว่าเป็นเพราะผมเชียวตั้งแต่มาถึงไทยเพราะเจ้าตัววิ่งไล่เครียงานของที่บ้านจนแทบไม่หลับไม่นอน
ไหนจะเรื่องเพื่อนรักเจ้าตัวอีก
“เฮ้อ!! ยอมแพ้เขาเลย” ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ร่างกลมๆที่นอนขดเพราะความหนาว
ก่อนที่จะก้มลงจูบหน้าผากมนต์ “ฝันดีครับ”
กระซิบข้างใบหูนั้นก่อนจะลงจากเตียงแล้วมุ่งหน้าสู่ห้องน้ำ
ไม่ต้องงงผมไม่ได้ปวดฉี่ แต่จะไปจัดการกับวินน้อยที่กำลังอารมณ์ขึ้นเต็มที่ ยังดีเสียงเงียบไปแล้ว…
“อ๊าห์~ อ๊ะๆๆ!!” ไอ้เวร!! เมื่อกี้มันเงียบแล้ว
มึงจะดังอีกทำไมวะจะเอากันสักกี่รอบเกรงใจนิดนึงเว้ย!!!! เพื่อนเหี้ย!!
พรุ่งนี้นะใครแม่งลั้นลาซือเฉิงคนนี้ล่ะจะ...จะทำอะไรได้วะ!!นอกจากนั่งเห็นพวกแม่งฟินมีความสุขกัน!!
แม่งเอ้ย!! สวรรค์ช่างทำร้าย ไม่สิไม่ใช่สวรรค์ แต่เป็นเมียสุดที่รักที่หลับไม่รู้เรื่องต่างหากอยากอุดปากกรี๊ด
.
.
[ เฉียนคุน : ]
เปลือกตาบางลืมขึ้นเมื่อได้ยินเสียงปิดประตู ใช่เขาแกล้งหลับก็คนมันไม่อยากทำนี่นา
อยากจะตะโกนดังๆให้ทุกคนได้ยินว่าเงียบๆกันหน่อยจะได้มั๊ยคนจะหลับจะนอน!!
“เฮ้อ~” ผมเจ็บสะโพกอยู่ไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าเพราะใคร
ถ้าวันนี้ผมยอมเขาพรุ่งนี้ผมคงเดินไม่ได้
ผมดีใจนะที่เขาไม่ฟืนที่จะทำมันตอนที่ผมหลับ เอาตามความจริงถ้าเขาจะทำมันก็ทำได้
แต่เขาเลือกที่จะไม่ทำและทำตามสัญญาที่ให้ไว้และนั่นทำให้ผมรู้ ว่าเขารักผมมากพอที่จะหักห้ามใจตัวเอง
สัมผัสบางเบาที่หน้าผากยังคงมีให้ได้รู้สึก คำเอื้อเอ่ยบอกฝันดียังคงดังก้องอยู่ในหัว
“อ่าห์..ซี๊ด..” ถ้าไม่มีเสียงครางสุดสะหยิ๋วมาขัดจังหวะอะนะ
โอ้ยเพลียนี่จะทำกันถึงเช้าเลยมั๊ยจะได้ไม่นอน ผมใช้จังหวะที่ซือเฉิงช่วยตัวเองในห้องน้ำออกจากห้องเดินลงมาชั้นล่าง
“พี่อย่าเข้ามานะ ผมไม่เอาแล้ว!! อ๊ากกกก!!”
เพียงแค่เดินผ่านเสียงของแจมินก็ดังลอดออกมาจากห้อง เอิ่ม...คงไม่ต้องเดาว่าเกิดอะไรขึ้น
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงโครมครามและเสียงร้อง ท่าทางจะหนักหน่วงน่าดู
“นาแจมิน กล้ากัดพี่เหรอ!!”
โอ้ก็อต!! มีกงมีกัดไอ้คู่นี้มันซาดิสกันรึไง ผมคนนี้ทนฟังไม่ไหวแล้ว ผมรีบบึ่งลงมาข้างล่างแล้วถอนหายใจเมื่อไร้เสียงรบกวน
“อุ่นนมกินสักแก้วดีกว่า”
ผมจัดการเทนมใส่แก้วแล้วเอาเข้าเวฟ ระหว่างรอผมได้แต่มองออกไปที่หน้าต่าง
พระจันทร์คืนนี้สวยจัง “อ๊ะ!”
“ทำอะไรอยู่หนีลงมาแบบนี้ตกใจรู้มั๊ย?” อ้อมกอดที่โอบรอบเอวผมจากด้านหลัง ก่อนเจ้าตัวจะวางคางลงที่ไหล่ขวาของผม
แถมยังขโมยหอมแก้มผมหนึ่งฟอด
“ขอโทษนะ นายโกรธรึเปล่าที่ฉันเอ่อ...ที่ไม่ยอมให้...”
โอ้ยผมไม่กล้าพูดออกมาตรงๆ
“ที่ไม่ยอมให้มีเซ็ก” ซือเฉิงเป็นคนพูดขึ้นเอง ส่วนผมก็แค่พยักหน้า
“จะโกรธทำไมล่ะ แต่ตอนนี้หิว...” ผมหันขวับทันที
“หิวอะไรตอบดีๆนะขอบอก แล้วหน้าจะขยับเข้ามาใกล้ไปแล้วนะ”
ผมได้แต่มองสบดวงตาแสนเจ้าเล่ห์ ทั้งที่คิดว่าจะปฏิเสธแต่ทำไมร่างกายกับไม่ขยับหนี
ติ๊ง!
“หิวนมจัง ขอนะ” มือใหญ่คลายอ้อมกอดแล้วคว้าเอาแก้วนมที่เพิ่งอุ่นเสร็จออกมาจากไมโครเวฟ
แถมยังหัวเราะใส่ผมด้วย “เคลิ้มนะเราอะ”
“เอามาเลยของฉันนะ!!” ผมจะแย่งแก้วคืนแต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบแล้วกระดกมันจนหมด
ผมยืนกอดอกพองแก้มมองเขาเพื่อบอกให้รู้ว่าผมกำลังงอน
“อร่อยจัง โอ๊ะ งอนเหรอ?” หน้าตากับคำถามนี่หน้าถีบมากบอกเลย
ก็รู้อยู่ยังจะมีหน้ามาถาม! “แบ่งกินเดี๋ยวป้อนให้”
“กินจนหมดแล้วจะป้อนอะไร นี่แน่ะ!”
ผมตีมือใหญ่ที่จะเอื้อมมาหา “ไม่ต้องมา อื้ม!”
เมื่อผมถูกกดจูบปิดปากอย่างไม่ทันตั้งตัว รสชาติของนมแตะเข้ากับปลายลิ้นทั้งที่เป็นนมจืด
แต่ตอนนี้มันกลับมีรสหวาน
“กินแบบนี้อร่อยกว่าเยอะเลยเนอะ เอาอีกสักแก้วมั๊ย?”
น้ำเสียงติดทะเล้นกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ผมอดหมั่นเคี้ยวไม่ได้
“นิสัยไม่ดี” เสียงหัวเราะเบาๆดังเข้ามาให้ได้ยิน
“คืนนี้คงนอนบนห้องไม่ได้แล้วล่ะ ไม่งั้นฉันคงอดไม่ได้ที่จะกอดนาย”
ผมเงยหน้ามองซือเฉิงตาปริบๆ “อย่ามาทำน่ารักนะ!! เดี๋ยวอดใจไม่ไหว”
คำพูดกับหน้าตาที่แสดงออกมาว่าหื่นทำให้ผมเขินจนต้องหยิกเขาเข้าเต็มแรง “โอ้ย!
เจ็บๆๆ”
“ไปนอนดูดาวกัน” ผมจับมือซือเฉิงเพื่อดึงเขาให้เดินตาม
เรามานั่งกันริมสระว่ายน้ำ ก่อนที่เราทั้งคู่จะนอนกอดกันบนเตียงริมสระแล้วเงยหน้ามองดูเหล่าดวงดาราบนท้องฟ้ามันก็...โรแมนติกดีนะ
ผมรู้สึกได้ถึงการยุบตัวขึ้นลงของช่วงอกคนรักจึงเงยหน้าขึ้นดู
ผมลอบยิ้มแล้วคว้ากอดเอวคนขี้เซา ผมเองก็เริ่มง่วงแล้วแขนแข็งแรงที่ผมหนุนอยู่กระชับกอด
ผมขยับเข้าหาจนแถบจะนอนเกยเขาให้ตายสิมันน่าอายถ้าเกิดมีใครมาเห็น แต่เอาเถอะ
“ฝันดีนะคุณแฟน”
...................................
คุณต่งคะ คือเราว่าคุณเป็นคนดีมากๆ อิ้อิ้
แต่จอห์นอิลก่ะคือ อุ่กอั่กๆ มาร์คมินหรอ หึๆๆ
สารภาพเลยว่าไม่ได้แต่ง CUT วินคุน กับ มาร์คมินไว้
แต่ถ้าอยากได้ต้องกลับไปเม้นจะ จิ้มแฮชาน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น