NC #พี่จูบ PART X
[ : JOHNIL ]
ร่างใหญ่พลิกตัวกอดคนข้างกายทั้งที่ยังหลับตาอยู่
แทอิลขยับตัวเข้าหาตามแรงกระชับ เปลือกตากระพริบไล่ความงัวเงีย
เมื่อตื่นได้เต็มตาจึงพบกับใบหน้าคม
ที่ยังหลับตาพริ้มมือเล็กข้างหนึ่งแทรกขึ้นมาก่อนนาบลงที่แก้มคนหลับไม่รู้เรื่อง
มันเหมือนกับฝันไป แต่ถ้ามันเป็นฝันจริงผมไม่อยากจะตื่นขึ้นมาแบบนี้เลย
นิ้วโป้งเกลี่ยไปมาช้าๆ ขยับเข้าใกล้ใบหน้าของอีกคน
ปากบางกดลงที่ปากอิ่มไม่มีการลุกล้ำ
ดวงตาสวยหลับลงเพื่อรับสัมผัสแห่งความสุขนี้ไว้ให้เต็มที่
เพราะเขารู้ดีว่าอีกไม่นานความสุขนี้ของเขาจะต้องหายไป
“อื้ม!!” มือใหญ่รั้งท้ายทอยของคนที่แอบขโมยจูบให้แนบชิดมากขึ้น
ลิ้นหนาแทรกเข้าไปหาความอุ่นชื้นจากอีกฝ่าย
พริกตัวขึ้นคร่อมร่างเล็กก่อนผละออกเมื่อมือบางทุบอก
ตาคมมองสบดวงตาใสที่รื้อไปด้วยน้ำตา
“เป็นอะไรร้องไห้ทำไมครับ
ฮื้ม?” คนถูกถามเม้มปากแน่นจนเป็นเส้นตรง “ถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร
แต่เพราะเมื่อกี้นายเป็นคนเริ่ม เพราะงั้นเรามาต่อรอบเช้ากันเถอะ”
ตาใสเบิกกว้างเมื่อสัมผัสได้ถึงก้อนเนื้อแข็งที่กำลังทิ่มต้นขา
คนด้านบนไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยเลยรึยังไง
ไม่ทันได้ร้องประท้วงกลับถูกปิดปากจากความต้องการของยองโฮ
“อื้ม..” ลิ้นชื้นลุกล้ำเข้ามาดูดดุน
ลิ้นเล็กที่ตอบสนองได้เป็นอย่างดี แขนเรียวยกโอบรอบคอคนด้านบน
ก่อนแขนแกร่งจะสอดเข้าใต้แผ่นหลังเล็กช้อนตัวให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัก
แทอิลเป็นฝ่ายผละจูบออก หน้าผากมนต์แนบชิดหน้าผากกว้าง ด้วยตาสบกันด้วยรอยยิ้ม
ยองโฮขยับหน้าเข้าใกล้
แต่แทอิลขยับหน้าหนีแล้วหัวเราะชอบใจที่แกล้งอีกคนได้
“อ๊ะ!”
แขนแกร่งจับบั้นท้ายกลมกลึงเบียดเข้ามาชนกับลูกชายของต้นจนคนบนตักร้องออกมา
มือเรียวฟาดไหล่ไปที ปากหนาครอบครองปากบางอีกครั้ง
มือใหญ่จับมือเรียวให้ชักรูดส่วนกลางของเขา
และเขาเองก็ทำเช่นเดียวกันให้กับของคนตัวเล็ก
“อื้ม..ดีมาก..” เอ่ยชมเมื่ออีกคนทำได้ดี กดจูบเบาๆที่แก้มใส
ไล่ไปจนถึงต้นคอ รอยแดงที่เกิดจากการกระทำเมื่อคืนยังคงเด่นชัด
แทอิลเอียงหน้าเพื่อรับสัมผัสจากปากร้อน เสียงจ๊วบจ๊าบดังก้องตามการดูดผิวเนียน
“อ๊ะ” ลิ้นหนาหยอกเย้าติ่งหูบางแล้วงับเบาๆ ใบหน้าใสขึ้นสีดวงตาฉ่ำ
ดูเย้ายวนจนอยากจะขย้ำให้กระดิกไปไหนไม่ได้ จุ๊บปากนิ่ม
ไล้ลงมาที่ไหล่เล็กเลื่อยลงจนถึงหน้าอกบางที่แอ่นรอรับสัมผัส
“เร็วอีกสิ ...แทอิล..อ่า” ขยับมือเร่งแก่นกายบางที่ตอนนี้แข็งรับมือ
คนถูกขอเร่งจังหวะมือ
แก่นกายใหญ่คับมือไหนจะการเล้าโลมจากร่างใหญ่ทำให้เขาเผลอปล่อยมือหลายครั้ง
“อ๊ะ..อย่า..แกล้ง อื้ม~”
ร้องท้วงเมื่อนิ้วใหญ่กดปิดการปลดปล่อย
“พร้อมกันสิ” กระซิบข้างหูแล้วงับเข้าไปอีกที เล่นเอาร่างบางตัวเกร็ง
ความต้องการปลดปล่อยทำให้แทอิลเบียดตัวบิดเร้า ก่อนเป็นฝ่ายดูดเม้นคนขี้แกล้งบ้าง
หัวนมถูกปากเล็กดูดดุนมือบางเองก็ทำหน้าที่ไม่หยุด “อืม..เก่ง..มาก อ่า..”
“อ๊ะ!!” ร้องออกมาเมื่อได้ปลดปล่อยอย่างที่ต้องการ
น้ำขุ่นกระเด็นเต็มหน้าท้องแกร่ง มือใหญ่ปาดมันก่อนยัดเข้าปากเล็ก แทอิลไล้เลียช้อนตามองสบดวงตาคม
ปากหนายกยิ้มพอใจใครจะเชื่อว่านี่คือแทอิลนักศึกษาแพทย์ที่ใครๆต่างเล่าลือว่าเนิร์ด
เขาขอเถียงขาดใจ
เหตุผลง่ายๆเพราะแทอิลตรงหน้าเขามันช่าง...น่าขย้ำ ยั่วยวนน่าหลงไหล
“อื้ม!!”
ผลักร่างบางลงไปแนบกับเตียงอีกครั้งตรึงข้อมือเล็กทั้งสองขึ้นเหนือหัวกดจูบปิดปาก
รสคาวจากน้ำนมยังมีอยู่ มือใหญ่เลื่อนมาคลึงยอดอกบีบบี้มันจนตึงไตขึ้นยอด
ลากลิ้นร้อนจูบเร้าจากใต้คางมนต์ลงมาจนถึงอกบางที่แอ่นรับลิ้นร้อนยอกเย้า
มืออีกข้างยังคงบีบเค้น ส่วนอีกข้างย้ายไปนวนคลึงบั้นท้ายจนร่างข้างใต้แข็งขึ้นอีกครั้ง
“ขี้โกงจังนะ” เอ่ยล้อเลียน
แต่แอบประชดประชันน้อยๆเพราะตัวเขายังไม่ได้เอาความอึดอัดออกจากตัวแต่อีกคนกลับกำลังอยากจะปลดปล่อยอีกครั้ง
แทอิลเชิดปากงอนๆ ก่อนพลิกตัวขึ้นคร่อมและทำในสิ่งที่ยองโฮตาลุกวาว
เมื่อใบหน้าใสจูบไล่ไปบนหน้าท้อง มือเล็กข้างหนึ่งลูบคลำบนหน้าท้องตามรอยจูบ
ส่วนอีกมือทำหน้าที่นวดคลึงแก่นกายให้เขา ก่อนปากเล็กจะจุ๊บลงไปเบาๆที่ส่วนปลาย
ช้อนตามองสบตาคมที่มองตอบกลับมาอย่างลุ้นๆ
ปากเล็กอ้าออกก้มลงครอบครอบแท่งร้อนที่ใหญ่คับปาก
ลิ้นเล็กแตะส่วนปลายดูดดุนยองโฮแทบทนไม่ไหวมือใหญ่แทรกเข้ากลุ่มผมนิ่มกดหัวเล็กให้โยกตามจังหวะ
แทอิลน้ำตาเล็ดเมื่อส่วนปลายกระแทกเข้ามา มันลึกจนชนเข้ากับลิ้นไก่
จนต้องตีต้นขาใหญ่ แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ได้สนใจ
“อะ..อ่า..!!” น้ำอุ่นฉีดเข้าเต็มโพรงปากบาง
“แค่กๆ!” ร่างบางสำลักตัวโคร่งน้ำขุ่นไล้ออกมา
มือบางเช็ดปากที่เปื้อน ความคาวมีอยู่ทั่วตาใสตวัดมองคนที่ยิ้มแห้งส่งมาให้
ร่างบางคว้าเสื้อตัวโคร่งของร่างสูงมาสวม
ยองโฮรีบคว้าข้อมือเล็กที่กำลังลงจากเตียงไว้
“ปล่อย”
เสียงแหบที่เกิดจากการกระทำของคนจำยิ่งทำให้เขาโกรธ
ตอนนี้เขาแสบคอไปหมดอยากได้น้ำดื่มสักแก้ว
“โกรธเหรอ ฉันขอโทษ”
เอ่ยด้วยใบหน้ารู้สึกผิดจากใจจริง ทำไงได้คนตรงหน้ายั่วเขาก่อน
แต่ยอมรับว่าเขาทำเกินไป พอถึงตอนนั้นมันอดไม่ได้จริงๆ
“ปล่อย หิวน้ำ”
การจะเปล่งเสียงพูดแต่ละครั้งช่างยากลำบาก
“งั้นรอนี่เดี๋ยวไปเอามาให้”
ดึงร่างเล็กให้นั่งลงส่วนตัวเองเดินโทงๆไปหยิบผ้าขนหนูพันช่วงล่างไว้แล้วเดินออกจากห้องนอนไป
ไม่นานจึงกลับเข้ามาพร้อมแก้วน้ำดื่ม
แทอิลรับมาแล้วดื่มอย่างกระหาย
จนมันไหลลงมาที่มุมปากหยดลงบนเสื้อสีขาวของเขาซึ่งร่างบางสวมอยู่
ไล่สายตามองลงก็เห็นต้นขาขาวที่มีรอยแดงจางๆที่เกิดจากการกระทำของตน ยองโฮที่ยืนมองอยู่ถึงกับกลืนน้ำลาย
ปรกติเขาไม่ใช่คนลามกแบบนี้ แต่แทอิลทำให้เขาอยากกอดไว้ตลอดเวลา
กึก!
เสียงแก้วที่วางลงบนโต๊ะหัวเตียงเรียกสติของคนตัวสูง
“ฉันจะอาบน้ำก่อน”
“เอาสิป่ะ”
“อาบคนเดียว!” แทอิลชี้นิ้วห้ามคนที่ทำท่าจะเดินเข้ามาช้อนตัวเขา
“ได้ไง!?”
“ถ้าเข้ามา
ไม่ต้องมาคุยอะไรกันเลย!
ฉันโกรธจริงๆนะที่นาย...” ใบหน้าใสขึ้นสีหลบสายตาไปทางอื่น
“ที่ฉัน...ปล่อยในปากนาย?”
แทอิลเบิกตากว้าง คว้าหมอนปาใส่คนตัวสูงที่พูดออกมาโดยไม่มีความอายใดๆ “โอ้ย
เดี๋ยวสิครับ! ตัวเล็ก!!”
มือใหญ่คว้ามือเล็กที่กำลังจะปาหนังสือเล่มหนาเท่าบ้านใส่เขา
“ถอยออกไปเลยนะ!”
หนังสือหลุดมือและการเข้าถึงตัวของยองโฮทำให้ร่างบางถูกรวบเอวไว้ได้ง่ายๆ
มือทำหน้าที่ดันอกแกร่งอัตโนมัติ
“ตัวแค่นี้ยังจะสู้อีก
อย่าโกรธกันเลย นายยั่วฉันก่อนเอง แถมยังแอบลักหลับด้วย ถือว่าเจ๊ากัน”
“นิสัยไม่ดี” คิ้วหนาเลิกขึ้น
ก่อนยกยิ้มก้มลงหอมแก้มเนียนไปที
ยอมรับเลยว่ากับคนตัวบางตรงหน้าเขามันนิสัยไม่ดีจริงๆ
อยากเอาเปรียบไปหมดทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้
“ยอมรับครับ ป่ะ ไปอาบน้ำกัน”
ไม่รอให้อีกคนได้ปฏิเสธ รีบช้อนตัวแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำไป
ไม่นานที่ผมใช้เวลาอาบน้ำ
เพราะอะไรรู้ไหมครับ อย่าได้คิดว่ายองโฮจะทำอะไรผมได้ หึ ไม่มีทาง! พอเจ้าตัวเริ่มลูบๆคลำผมก็จัดการยันโครมเจ้าตัวออกมานอกห้องน้ำเลยน่ะสิ
สะใจมากครับบอกตรงๆ
และตอนนี้ผมก็กำลังถูกมองด้วยสายตาเคืองๆจากร่างสูงที่นั่งรอทานข้าวอยู่ที่โต๊ะ
ผมส่งยิ้มขำไปให้เจ้าตัวสะบัดหน้าหนี
ไม่บอกก็รู้ว่างอนเต็มที่ ได้แต่ส่ายหัวกับนิสัยเด็กๆที่ไม่เข้ากับตัวเอาซะเลย
“ทานข้าวได้แล้ว”
ผมยกข้าวผัดกิมจิไปวางตรงหน้าเขาหนึ่งจาน
ก่อนเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงที่ฝั่งตรงข้าม “กินสิ มองฉันแล้วมันจะอิ่มเหรอ”
“ไม่คิดจะง้อกันเลยรึไง?”
เสียงทุ้มขุ่นเคือง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นท้าวคาง
“บอกแล้วว่าจะอาบน้ำ”
“แล้วฉันทำอะไรผิด”
แทอิลอยากจะเอาจานข้าวคว่ำใส่หน้าคนพูดจริงๆ นี่ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่
“สรุปไม่กิน
ดีจะได้เอาไปให้หมาหน้าตึก” มือเรียวทำท่าจะดึงจานข้าวของยองโฮ
แต่ถูกมือใหญ่จับดึงจานกลับเข้าหาตัว แล้วใช้แขนโอบรอบจานไว้หลวมๆเพื่อกันไม่ให้มือบางนั้นดึงไปได้
“ทำให้คนกิน
จะเอาไปให้หมาได้ไงเสียดายของ” ไม่พูดเปล่ายังตักข้าวเข้าปากคำโตเคี้ยวตุ้ยๆ
แทอิลยิ้มให้กับความเด็กของคนตรงหน้าทั้งที่ห่างกันแค่ปีเดียว
แต่ทำไมเขารู้สึกเหมือนแก่กว่าเป็นสิบปีแบบนี้ คราบกิมจิเลอะติดมุมปากหนา
“กินเป็นเด็ก”
มือเรียวเอื้อมไปเช็ดมุมปากหนาด้วยนิ้วโป้งก่อนดึงมือกลับมาดูดคราบที่เลอะนิ้ว
โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำนั้นทำเอาคนตัวสูงนิ่งค้างไป
ใบหน้ารู้สึกร้อนขึ้นมาซะอย่างนั้น ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเขา
เพราะปรกติจะเป็นตัวเขาที่ทำให้กับคนที่มาเดทด้วย
เขาคิดอยู่บ่อยครั้งว่าแค่เอามือเช็ดปากให้มันจะไปตื้นเต้นอะไรขนาดนั้น
ก็แค่เช็ดปาก แต่ไม่คิดว่าพอมาโดนเองแบบนี้มันโคตรรู้สึกดี!!
“เป็นอะไรรึเปล่าหน้าแดงๆ
หรือไม่สบาย?” แทอิลดูร้อนรน ลุกจากเก้าอี้เดินอ้อมมาหาคนที่นั่งนิ่งไม่ขยับ
ใช้มืออังหน้าฝากกว้างมันอุ่น ก่อนใช้มือทั้งสองข้างประครองใบหน้าคมให้หันมอง
มือบางกุมแก้มนิ่มๆ มันร้อนนิดหน่อย
ดวงตาคมมองใบหน้าเนียนที่ตอนนี้คิ้วขมวด
ก่อนรวบเอวบางเข้าหาตัวแนะนอนว่าคนถูกกอดไม่ได้ขัดขืน ซบใบหน้าไปกับหน้าท้องแบนราบ
ส่ายหัวไปมากลิ่นสบู่ยังคงสร้างกลิ่นหอมจางๆ ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย
“เป็นอะไรเนี่ย อยู่ๆมาอ้อน...”
“แค่รู้สึกดี
ที่มีนายอยู่ตอนนี้”
คำพูดธรรมดาๆแต่มีผลต่อหัวใจดวงน้อยของแทอิลเหลือเกิน
เขาดีใจ...มันเป็นความดีใจบนความรู้สึกผิด
“นายจะอยู่กับฉันแบบนี้
ไม่หนีไปไหนใช่รึเปล่า” ปากบางเม้มแน่น น้ำตาใสไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ พี่ครับผมขอโทษ
ผมกำลังรักคนของพี่..รักจนหมดหัวใจ...ผมขอโทษ..
“ร้องไห้ทำไมครับ ขี้แยจริง”
มือใหญ่กุมแก้มเนียนเช่นเดียวกับที่โดนทำก่อนหน้านี้
ต่างกันตรงที่นิ้วโป้งของเขาใช้เกลี่ยน้ำตาใส “ไม่อยากอยู่กับฉันเหรอ?”
ถามออกไปไม่ได้จริงจัง
ใบหน้าเนียนส่ายรัวๆ เรียกรอยยิ้มจากเขาได้ในทันที
“งั้นตอนนี้
เป็นแฟนกันสักทีได้ไหมครับ” คิ้วคนถูกถามแทบขมวดเป็นโบว์
จนมือหนาข้างหนึ่งต้องยกขึ้นมาระหว่างคิ้วแล้วใช้นิ้วชี้กดลงไปตรงกลาง
“นี่เราข้ามขั้นกันมาหลายครั้งแล้วนะครับ
ถ้ายังไม่ยอมตกลงจะจับปล้ำมันบนโต๊ะกินข้าวแล้วนะคราวนี้”
ดวงตาใสโตขึ้น
ขยับปากราวกับคิดคำด่าเขาไม่ออก มือเรียวฟาดแขนจนเกิดเสียงดังแป๊ะ
บอกเลยแสบๆคันๆไม่สะท้านสักนิด
“เร็วรอคำตอบอยู่”
เร่งเร้าร่างบางที่ยังไม่ยอมตอบออกมาสักที “สรุปอยากให้ปล้ำ?”
“ในหัวมีแต่เรื่องนี้รึไงเนี่ย!” ดันหน้าฝากกว้างไปที
“แล้วจะเอายังไงจะเป็นไม่เป็นแฟนเนี่ย
อย่าให้ขึ้น!!” ยองโฮแอ๊บขึ้นเสียใส่
แทอิลเม้มปากถลึงตาใส่ “ขอโทษครับ”
“เป็น”
“ห๊ะ เป็นอะไร?”
“เป็นแฟนไง!!”
“ไอ้ไงนี่มันเป็นใครวะ!!” แกล้งโกรธไปงั้น
แน่นอนว่าแทอิลรู้ว่าร่างสูงกวนตนไปอย่างนั้นจึงอยากแกล้งกลับ
“จะเอายังไงแน่ งั้นไม่เป็นแล้วนะ
ไปคบหมายังดีกว่า”
“ฉันจะไปฆ่าไอ้หมาตัวนั้น
แล้วโยนลงท่อระบายน้ำ”
“จะบ้าเหรอ!!”
“ทำจริง”
เลิกคิ้วเงยหน้าสบดวงตาใส ตอนนี้เริ่มเมื่อยๆคอแล้วด้วย
“ทำอะไรเนี่ย?”
“อยากให้แฟนนั่งตัก”
แทอิลเบะปากใส่ “เบะปากทำไมเดี๋ยวโดน”
“ไม่ต้องเลย”
ใช้มือบังหน้าอีกคนที่พยายามเลื่อนเข้ามาใกล้
“งั้นถามใหม่
แทอิลเป็นแฟนกับยองโฮนะครับ”
“อืม..แทอิลเป็นแฟนของยองโฮ”
แทอิลก้มหน้าหงุด แก้มทั้งสองร้อนฉ่า แหมคำพูดที่ออกมาจะแสนเบา
แต่ความใกล้เพียงแค่นี้รวมถึงท่าทางเขินอายของคนบนตักมีหรือยองโฮจะไม่รับรู้
แทอิลคลายกับใครคนหนึ่ง
คล้ายมากจนเขาไม่อาจหักห้ามใจที่จะเข้าหา หลายครั้งพยายามออกห่าง
แต่สุดท้ายกลับได้พบเจออยู่ร่ำไป บางทีฟ้าอาจกำลังแกล้งเขาอยู่ก็ได้
แกล้งพรากคนที่รักหมดหัวใจให้หายไป
แล้วส่งใครอีกคนให้เข้ามาในชีวิตเพื่อทดแทน
.............................................
เราเป็นประเภท ไม่ชอบกดไปกดมาอ่ะ ถ้ามันมี NC เราจะให้จิ้มตั้งแต่ตรงที่รู้ว่าจะมี แล้วอ่านยาวมาเลยจะได้ไม่ขาดตอน จบในหน้านี้เลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลากดกลับไปหน้าเว็บเดิมด้วย แบบนี้ง่ายกว่าเนอะ (^_^)
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น